Έχοντας οδηγό την περιέργεια περισσότερο -και όχι την περιπέτεια- μιας και ήξερα ότι η διαδρομή που προτείνει ο φίλος Achariz σε οδηγεί σε τοπίο που μοιάζει με αυτό που πάτησε ο πρώτος αστροναύτης, ξεκίνησα το Σάββατο από το χωριό Καλύβες (Κάτω Κοκκινοπλός) και περνώντας μέσα από την κεντρική πλατεία του, πήρα το δρόμο να ανέβω όσο πάει...
Για σιγουριά ρώτησα και εναν ευγενέστατο νέο ο οποίος αφού πέρασε "ΚΤΕΟ" το jimny έδωσε τη συγκατάθεσή του για να ανέβουμε λέγοντας μας ότι θα κινηθούμε απροβλημάτιστα με αυτό το όχημα...
Κυρίαρχο στοιχείο του δρόμου η πέτρα... Όσο και να βρέξει εκεί λάσπη δεν υπάρχει μιας και το χώμα είναι ελάχιστο...
Ανεβαίνοντας, η θέα αρχίζει να σε αποζημιώνει μιας και τίποτε δεν υπάρχει -εννοώ από δέντρα- για να σου κλείνει το οπτικό πεδίο είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω... Περνάμε στα δεξιά μας την Τουρτοφωλιά αν δεν κάνω λάθος σε υψόμετρο 1200μ. συνεχίζουμε την ανάβαση. Περνάμε από μέρη όπου βόσκουν κάτι μοσχαράκια φτάνουμε σε κάτι δεξαμενές ύδατος (εντελώς άδειες φυσικά), βλέπουμε κάτι ελεύθερα αλογάκια να απολαμβάνουν μάλλον την ησυχία τους και στα 2000μ περίπου 2 αλλοδαποί ορειβάτες μας κοιτούν παράξενα...
Φτάνουμε στα 2300+μ. όπου παθαίνουμε ενα ελαφρό σοκ μιας και μας έκλεινε το δρόμο ένα Toyta Corolla Station που είχε φέρει τους επιβάτες του για ορειβασία πιθανώς... και αφού το προσπερνάμε τα επόμενα 500μ είναι ένα απίστευτο σπαστήρι που ο δρόμος μοιάζει με σκαλοπάτια από φυτευτή πέτρα... Περνώντας απο εκεί φτάνουμε σε μια αλάνα με καταπράσινο χορταράκι, στην καλύβα του Χρηστάκη που μπορεί να φιλοξενήσει 5-6 άτομα ως καταφύγιο έκτακτης ανάγκης που είναι... Μένουν ακόμη 60 μέτρα υψόμετρο να φτάσουμε στο τελος του δρόμο όπου κάθεται παρκαρισμένο ένα Vitara. Αφού λοιπόν πήγαμε μέχρι εκεί για λόγους εγωιστικούς το αλτίμετρο έδειξε 2468μ με θερμοκρασία στους +17 βαθμούς...
Κατηφορίζουμε στην Καλύβα για αναμνηστικές φωτογραφίες, φαγητό και αφού κολήσαμε και το σήμα του jimnyclub.com σε εμφανή σημείο ξεκινήσαμε για τον γυρισμό... Ότι λάστιχο δεν αφήσαμε ανεβαίνοντας το αφήσαμε κατεβαίνοντας, με το βουνό πίσω να συννεφιάζει και τη θερμοκρασία στους +12.
Φτάνωντας στο σημείο που άρχισε η ανάβαση είχαν περάσει ήδη 4+ ώρες. Πάει και αυτό λέμε, το είδαμε...
Θα ξανάρθουμε?? Μπα, δεν νομίζω, μπορεί το τοπίο να είναι επιβλητικό και άγριο αλλά εμείς δεν είμαστε οπαδοί της πέτρας.
Φωτογραφίες :
http://www.jimnyclub.com/gallery2/main.php?g2_itemId=13097
