Αντι αλλης αντιπαραθεσης ισως αξιζει αυτο....
ΩΩΩΩΩΩΩΩΩ θεέ μου! Τι καταπληκτικός αγώνας! Από τα καλύτερα event. Μόνο και μόνο η διάρκειά του, τον βάζει σε άλλη κλάση. Συγχαρητήρια στην Οργάνωση!
Ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις που δημιουργούνται σε λίγα δευτερόλεπτα αλλά που μένουν μια ζωή. Στην σκέψη και μόνο, του τι περνάς αυτές τις 24 ώρες σε κάνει να παραλύεις την επόμενη εβδομάδα και να μην μπορείς να κάνεις την δουλειά σου.
Σάββατο πρωί λοιπόν, με έντονη την παρουσία του κρύου, αλλά και του κόσμου στην πλατεία Κοτζιά. Τα λέμε εκεί λιγάκι με γνωστούς και φίλους, ράμπα, καρνέ, roadbook, και φύγαμε για κρυονέρι.
Στις 14:27 πέρνουμε εκκίνηση 1ης ειδικής. 237 ατελείωτα km! Συννεφιά και πολύ κρύο εντωμεταξύ. Ξεκινάω 1η βάρδια στο τιμόνι, με σκοπό να πλοηγώ τη νύχτα που δεν τα καταφέρνει ο συνοδηγός. Απο πίσω, το επόμενο λεπτό ξεκίναγε ένας Subamaniac. Αυτό το forester ακούγεται σαν Impreza , και σε συνδυασμό με τον περσινό ρυθμό του με έκανε να νιώθω λίγο άβολα, επειδή θα με έφτανε γρήγορα και θα έπρεπε να τον αφήσω να περάσει αλλά όλα ΟΚ. Παρολά αυτά δεν συναντηθηκαμε με το Scooby. Η ειδική στην αρχή στρωτή με παλιές ακροπολικές ειδικές, μετά σκληρά εδάφη με πολλή φυτευτή πέτρα και στο τέλος πάλι μερικές φλαταδούρες. Γενικά όλος αγώνας ήταν μισός φλατ, μισός σκληρά εδάφη και με πολλά περσυνά κομμάτια. Τέλος ειδικής με 10 λεπτα καθυστέρηση. Το αμάξι όλα καλά μόνο που όταν ξεκινούσες απο στάση κάτι κουδούνιζε απο κάτω και μετά σταμάταγε. Πίσω service park στο Plaza, ξεκούραση καμια ώρα, χάζεμα στα αγωνιστικά και 21:39 εκκίνηση 2ης ειδικης με τον γνωστό πλέον θόρυβο απο κάτω. Υποθέτω καμιά βάση της ποδιάς αν και δεν φαινόταν τιποτα. 200km. Αλλαγή οδηγού και φύγαμε.
Σε αυτήν την ειδική πολλές προσπεράσεις. Χανόντουσαν, τους περνάγαμε, χανόμασταν, μας πέρναγαν, κάτι σαν κυνηγητο μέσα στην νύχτα. Ευτυχώς όλα καλά. 13 λεπτά καθυστέρηση και 3 τα ξημερώματα στο Δίστομο για ανεφοδιασμό, ξεκούραση κανα 2ωρο και 5:25 εκκίνηση τελευταίας ειδικής. 175κμ.
Ίσως η καλύτερη και ομορφότερη ειδική για μένα. Ωραία μέρη ειδικά τις πρωινές ώρες και πολλά γρήγορα κομμάτια ανάμεσα στα χωράφια. Κάπου εκεί υπήρχε ένα σημείο απαιτητικό πλοηγικά με 4 "τουλίπες" ολόιδιες και συνεχόμενα με ίδιες αποστάσεις. Απο μακριά βλέπω και άλλους χαμένους εκει γύρω, και μετά να σου ο Scooby μόλις είχε χαθεί και έκανε αναστροφή. Σύνεχίζουμε στρίβουμε στο σωστό δρόμο και μετα χανόμαστε κι εμείς. Ακολουθούμε παράλληλα τον Scooby μετα τον χάνουμε. Κάνουμε κύκλο πάλι πίσω να τος πάλι μπροστά. Συνεχίζουμε. Ξαναμετράμε απο την αρχή της τουλίπας και τελικά βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο πίσω απο το Scooby το οποίο μετά χάθηκε στα μεγάλα σύννεφα ομίχλης. Καπου εκεί σπάει και το τζάμι του ενός προβολέα απο κάτι καλαμιές. Ευτυχώς όχι και η λάμπα μέσα. Τα προσπεράσματα συνεχίζονται ακόμα.
Μ' αυτα και μ' αυτά ξημερώνει με την κούραση να κάνει αισθητή την παρουσία της, αλλα δεν πτοούμαστε. Αλλαγή οδηγού κάπου μετα το σημείο ανεφοδιασμού, και πάμε για θήβα, πεδίο βολής. Το τελευταίο κομματι του αγώνα και το καλύτερο οδηγικά. Φλατ δρόμοι, νωπό ψιλοβρεγμένο χώμα, μεγάλος πλάτος δρόμου, και γωνίες "καμπερ" στυλ Νεας Ζηλανδίας. Τέλεια!!! Η πρόσφυση σε άφηνε να κάνεις ότι ήθελες. Ήθελες να το παίξεις Kankunnen? Άνετα. Ήθελες να το παίξεις circuit εκμεταλλευόμενος το φάρδος? Άνετα. Μετά περνάμε ανάποδα και την Θηβα 1 του φετινού Ακρόπολις. Οι αναμνήσεις όλες του καλοκαιριού, όλες ηρθαν σε μία στροφή. Και μετά τέλος! Τερματισμός παρέα με κάτι παιδια απο Θεσσαλονίκη, με ιδανικό χρόνο χωρίς καθυστερήσεις παρόλο τα χασίματα. Ιδανικός τερματισμός για εμάς στον 3ο 24ωρο, που έχουμε βελτιωθεί πολύ.
Τι να πρωτοσκεφτείς μετα στο δρόμο για τον τερματισμό? Τα πάντα!
Μόλις έχει τελειώσει ενα υπέροχο Σ.Κ. Μόλις έρχεται μια πανδύσκολη εβδομάδα γεμάτη υποχρεώσεις. Δύσκολη η μεταβατική περίοδος.
Πρέπει με κάποιο τρόπο να διατηρήσω αυτές τις αναμνήσεις. Και θα το καταφέρω γιατί πέρασα τέλεια! Πρέπει να το κάνω γιατί του χρόνου δε θα συμμετάσχω.
Θα σκέφτομαι τον 24ωρο κανα μήνα ακόμα!!
Τερμα στην πλατεία Κοτζιά, να είμαστε κουρέλια απο την κούραση και περιμενοντας αποτελέσματα. Φτάνουν και τα αποτελέσματα. Πήραμε την 6η θέση στην Ζ2 με διαφορά απο τον 5ο μόλις 7sec. Όχι ρε γ@μώτο! Τόσο κοντά! Τρέχαμε 24ώρες για να μας χωρίσουν 7''. Και το θυμάμε το πλήρωμα. Ήταν κι αυτός μέσα στα αλληλοπροσπεράσματα της νύχτας! Έγινε κάτι σαν το φετινό ΛεΜαν. Μόνο που είναι το δικό μας "ΛεΜαν"!
Σε αυτόν τον αγώνα...
- Έμαθα πως να βρίσκω τον ρυθμό οδήγησης και να τον αλλάζω ανάλογα με το τερέν ακόμα και μετά απο ώρες κόπωσης.
- Έμαθα πως να προστατεύω το αμάξι που θα με πάει στην ράμπα του τερματισμού και ταυτόχρονα θα με πάει πίσω σπίτι
- Έμαθα ότι αν δεν έκανα μερικά λάθη κούρασης, αν δεν σπαταλούσα τόσο χρόνο στους ανεφοδιασμούς, και αν δεν κατούραγα τόσο πολύ θα ήμουνα μερικές θέσεις πάνω στην καταταξη
- Έμαθα ότι αν έκανα τα παραπάνω αλλά πήγενα πολύ πιο αργά στα σημεία με όρια ταχύτητας θα ήμουνα 1ος στην κατηγορία.
- Έμαθα ότι τέτοια Σ.Κ. δεν τα περνάς καθε μέρα και είναι ελάχιστα!
Τι μου άρεσε απο αυτόν τον αγώνα? Μου άρεσε που...
- Είχε πολύ κόσμο στην εκκίνηση και τον τερματισμό
- Υπήρχαν τόσο καλές συμμετοχές
- Είχε καλόγραμμένο Roadbook
- Ήταν λίγο χαλαρό το ωράριο και ξεκουραζόσουν κάπως
- Το τελευταίο κομμάτι στο πεδίο βολής
Δεν μου άρεσε...
- Που είχε πολλά κοινά σημεία με τον περσυνό σε σημείο που θυμόμουν απέξω τις τουλίπες
- Που δεν είχε βρέξει σε πολλά σημεία
- Που τελείωσαν όλα τόσο γρήγορα μέσα σε 24 ώρες!!
ΥΓ: Τελικά ο θόρυβος ήτανε σπασμένος καταλύτης.
Αυτά τα λίγα!
#221 Ροκάνης Jr.
