Θέμα: ΑΝΕΚΔΟΤΑ !!!!!!!!!

[NickSi]

Ο δικαστής προς την ηλικιωμένη κυρία
- Σας παρακαλώ, μπορείτε να μας πείτε την ηλικία σας;
- Φυσικά, κύριε δικαστά, είμαι 98 ετών.
- Μπορείτε να μας πείτε με ηρεμία τι σας συνέβη;
- Καθόμουνα σε μια καρέκλα, στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο σπίτι μου, ήταν ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, έκανε ωραίο καιρό. Ένας νεαρός ήρθε και κάθισε δίπλα μου ...
- Τον γνωρίζατε;
- Όχι, αλλά μου φάνηκε συμπαθητικός.
- Μετά, τι έγινε;
- ¶ρχισε να μου χαϊδεύει το μπούτι.
- Και εσείς τον σταματήσατε;
- Όχι, κύριε δικαστά.
- Γιατί, όχι;
- Ε, να, ήταν ευχάριστο. Από τότε που πέθανε ο μακαρίτης ο άντρας μου, εδώ και τριάντα χρόνια, κανένας δεν μου είχε κάνει τέτοια χειρονομία.
- Μετά;
- Μετά άρχισε να μου χαϊδεύει το στήθος.
- Τού ζητήσατε να σταματήσει;
- Όχι.
- Γιατί, όχι;
- Να, κύριε δικαστά, αυτά τα ερεθιστικά χάδια σαν να μου έδωσαν νέα ζωή, χρόνια είχα να νοιώσω έτσι.
- Μετά;
- Νοιώθοντας λοιπόν πολύ σέξι, άνοιξα τα γέρικα μπούτια μου και του
είπα: Νεαρέ, πάρε με, κάνε με δική σου!
- Και αυτός τι έκανε, σας έκανε δική του;
- Κάθε άλλο! άρχισε να φωνάζει Πρωταπριλιά! Πρωταπριλιά! χαχανίζοντας και τότε πήγα μέσα, πήρα το περίστροφο του άντρα μου και το καθάρισα το καθίκι!

[NickSi]

ΔΗΛΩΣΗ ATYXHMATOΣ

Το παρακάτω κείμενο είναι αυθεντικό και μου το έστειλε φίλος. Είναι η δήλωση ατυχήματος που ήταν υποχρεωμένος να υποβάλλει ο ασφαλισμένος -έλληνας
οικοδόμος- σχετικά με το ατύχημα που έπαθε ('δια χειρός κόρης του' όπως έγραφε και με υπογραφή δική του)

------- ΔΗΛΩΣΗ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ (απο τα αρχεια ασφαλιστικης εταιρειας) -------

Είμαι ένας επαγγελματίας κτίστης.
Την ημέρα του ατυχήματος δούλευα στην στέγη μιας εξαόροφης οικοδομής.
Μετά το πέρας της εργασίας μου είδα ότι μου περίσσευαν περίπου 250 κιλά τούβλα. Αντί να τα κατεβάσω στα χέρια από την σκάλα απεφάσισα να τα  βάλω σε ένα βαρέλι και να τα κατεβάσω με μια τροχαλία που ευτυχώς υπήρχε στην στέγη από πριν.
Σπρώχνω λοιπόν το βαρέλι στο κενό, το γεμίζω με τα 250 κιλά τούβλα και κατεβαίνω στον δρόμο. Λύνω το σκοινί κρατώντας το γέρα για να κατεβάσω τα τούβλα αργά και σταθερά.
Όπως γράφω και στο έντυπο που μου δώσατε, το βάρος μου είναι 62 κιλά.
Ξαφνιασμένος από ένα δυνατό τράβηγμα, τα 'χασα και ξέχασα να αμολήσω τοσκοινί. Όπως αντιλαμβάνεστε απογειώθηκα και άρχισα μια ταχεία άνοδο παράλληλα προς την οικοδομή.
Στο τρίτο πάτωμα περίπου συναντήθηκα με το βαρέλι που κατέβαινε. Αυτό εξηγεί τα κατάγματα του κρανίου και της ωμοπλάτης μου.
Η συνάντηση με το βαρέλι επιβράδυνε την άνοδο μου και συνέχισα να ανεβαίνω μέχρι που τα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού χώθηκαν μέσα στην τροχαλία.
Έως τότε, είχα βρει ήδη τον εαυτό μου και έτσι μπόρεσα να κρατηθώ γέρα από το σκοινί παρά τον πόνο μου.
Την ίδια στιγμή το βαρέλι συγκρούεται με το πεζοδρόμιο και του φεύγει ο πάτος.
Ελευθερωμένο από το βάρος των τούβλων το βαρέλι ζύγιζε τώρα 25 κιλά.
Όπως καταλαβαίνετε ξεκίνησα μια γρήγορη κάθοδο παράλληλα προς την οικοδομή.
Στο τρίτο πάτωμα περίπου, συναντήθηκα με το βαρέλι που ανέβαινε. Αυτό εξηγεί τα κατάγματα στους αστραγάλους και τα τραύματα στο κάτω μέρος του σώματός μου.
Αυτή τη φορά η σύγκρουση με το βαρέλι με φρενάρισε αρκετά ώστε να απαλύνει την πτώση μου πάνω στο σωρό από τα τούβλα.
Με λύπη μου σας πληροφορώ ότι ξαπλωμένος κατάχαμα, ακινητοποιημένος από τον πόνο κοιτώντας το άδειο βαρέλι έξι πατώματα πάνω από το κεφάλι μου, χάνω τις αισθήσεις μου και αμολάω το σκοινί.....
Αυτό εξηγεί τα κατάγματα στο θώρακα και τα πλευρά.

Ο Δηλών
............

[NickSi]

Ο νεαρός μπαίνει σε ένα φαρμακείο και ρωτάει την ηλικιωμένη κυρία πίσω απ' τον πάγκο.

-Συγγνώμη, μπορώ να μιλήσω στο φαρμακοποιό;

-Εγώ είμαι, νεαρέ μου!

-Ωωω, ξεχάστε το καλύτερα. Χαίρεται!

-Νεαρέ μου, εγώ και η αδερφή μου είμαστε φαρμακοποιοί εδώ και 40 χρόνια. Έχουμε ακούσει τα πάντα! Μην ντρέπεσαι λοιπόν!

-Εεε, καλά, εντάξει. Ακούστε το πρόβλημά μου: Όταν μου σηκωθεί, μένει έτσι για ώρες. Όσες φορές και αν αυνανιστώ, δεν 'πέφτει' με τίποτε! Μπορείτε να μου δώσετε κάτι;

-Μια στιγμή, να συμβουλευτώ την αδερφή μου.

Η φαρμακοποιός, χάνεται πίσω από μια κουρτίνα και επιστρέφει σε λίγα λεπτά.

-Νεαρέ μου, μίλησα με την αδερφή μου. Σου δίνουμε 50 χιλιάδες τη βδομάδα και το ένα τρίτο του φαρμακείου!!!

[stavros]

Επισκέφτηκε έναν καταυλισμό αθίγγανων ο πρωθυπουργός και αφού άκουσε τα παράπονα τους υποσχέθηκε ότι όσοι έχουν δέκα παιδία και πάνω θα τους δώσει από ένα σπίτι. Πάει ο αθίγγανος στο σπίτι:
- Γυναίκα γρήγορα μέτρα τα παιντιά!
Φωνάζουν τα παιδιά τα μετρούν, 9 τα παιδιά.
- Ρε γυναίκα θα χάσουμε το σπίτι τι κάνουμε τώρα;
Σκέφτονται, σκέφτονται, πετάγεται ο γύφτος:
- Ρε γυναίκα, ξέρεις όταν ήμουν νέος είχα κάνει ένα παιντί με μια άλλη,
να πάω να το πάρω; Για το σπίτι βλέπεις.
Πηγαίνει στην άλλη άκρη του καταυλισμού, το παίρνει και γυρνάει στο σπίτι.
- Γυναίκα φέρε τα παιντιά να τα μετρήσουμε.
Τα μετρούν 6 τα "παιδιά.
- Τι έγιναν τα άλλα τα παιντιά γυναίκα;
Και η γυναίκα :
- Ήρθαν οι πατεράδες τους και τα πήραν!

[stavros]

Το χαμένο κεφάλαιο της Γεννήσεως
*******************************
Και ο Θεός ρώτησε τον Αδάμ: "Τι κακό σου συμβαίνει;"
Ο Αδάμ απάντησε ότι δεν είχε κανέναν για να μιλά μαζί του. Τότε ο Θεός είπε ότι σκόπευε να δώσει στον Αδάμ μια γυναίκα για σύντροφο:
"Το πρόσωπο αυτό θα συλλέγει τροφή για σένα, θα σου μαγειρεύει και, όταν ανακαλύψεις τα ρούχα, θα τα πλένει για σένα. Θα συμφωνεί πάντοτε με οποιαδήποτε απόφαση παίρνεις. Θα γεννά τα παιδιά σου και ποτέ δεν θα σου ζητά να σηκώνεσαι κατά την διάρκεια της νύκτας για να τα φροντίσεις. Δεν θα σε ταλαιπωρεί με καυγάδες και πάντοτε θα παραδέχεται πρώτη ότι είχε άδικο όταν θα έχετε μια διαφωνία. Ποτέ δεν θα έχει πονοκέφαλο και θα σου προσφέρει ελεύθερα έρωτα και πάθος οποτεδήποτε τα χρειάζεσαι. Δεν θα σου ζητάει ποτέ χρήματα, ούτε την πιστωτική σου όταν θα την ανακαλύψεις. Θα χαίρεται όταν θα γνωρίζεις άλλες γυναίκες και δεν θα σε ενοχλεί όταν παρακολουθείς ποδόσφαιρο όταν θα το ανακαλύψεις κι αυτό".
Ο Αδάμ ρώτησε τον Θεό:
"Τι θα κοστίσει μια γυναίκα σαν κι αυτή;"
Ο Θεός απάντησε:
"Ένα χέρι και ένα πόδι."
Έπειτα ο Αδάμ είπε:
"Ακριβή είναι. Τι μπορώ να πάρω με ένα πλευρό;"
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε...
 

[stavros]

Υποψιάζεται κάποιος πως η γυναίκα του τον απατά. Τη στήνει ένα πρωί έξω
απ' το σπίτι, βλέπει τον τύπο να μπαίνει μέσα.
- Κάτσε να περάσει κανένα μισάωρο, σκέφτεται, και μπαίνω να τους πιάσω
στα πράσα.
Το σπίτι δίπατο. Το μισάωρο περνάει, μπουκάρει ουρλιάζοντας. Η γυναίκα
του στο κρεβάτι με τον τύπο, του λέει:
- Εξαφανίσου, είναι τρελός, θα μας σφάξει.
- Έτσι γυμνός πού να πάω;
- Φύγε απ' το παράθυρο του φωταγωγού στο μπάνιο.
Ο άλλος εν τω μεταξύ ανεβαίνει (είναι μεγάλη η σκάλα κι αργεί). Πάει να
την κάνει απ' το παράθυρο, φρακάρει. Από τη μέση κι πάνω στο φωταγωγό, από τη μέση και κάτω στο μπάνιο. Μπαίνει ο σύζυγος, βλέπει την κυρία στο κρεβάτι γυμνή, λέει:
- Που είναι μωρή να τον φάω, μπαίνει στο μπάνιο, τον βλέπει.
- Ρε πούστη, θα πληρώσεις με το ίδιο νόμισμα. Θα σε γ***σω!  Κάτσε να φέρω το σκαμπό να σε φτάσω.
Φέρνει το σκαμπό, δεν ήταν αρκετά ψηλό.
- Κάτσε να φέρω και δεύτερο. Φέρνει και δεύτερο, πάλι δεν έφτανε.
- Περίμενε και φέρνω τη σκάλα!  Φέρνει τη σκάλα, ήταν γωνιακό το παράθυρο και δεν βόλευε.
- Ρε π**στη, θα φέρω το μαχαίρι από την κουζίνα να σου κόψω τα @ρχιδι@...
- ΟΧΙ ΡΕ ΦΙΛΕ, ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΚΟΜΑ!!!

[stavros]

Πάει ένας τύπος μέσα σε ένα σουβλατζίδικο και λέει στο μαγαζάτορα:
- Μια πίτα με γύρο.
- Στη σειρά σου!, του λέει ο μαγαζάτορας.
Κοιτάζει αριστερά δεξιά μέσα στο μαγαζί ο τύπος αλλά δεν βλέπει καθόλου κίνηση! Ούτε ένας δεν υπήρχε! Μετά από λίγο.
- Μια πίτα με γύρο ρε φίλε.
- Στη σειρά σου!, του λέει ξανά.
Ξανακοιτάει αριστερά δεξιά πάλι κανείς στο μαγαζί! Μετά από λίγο.
- Τι  θα γίνει ρε φίλε η πίτα;
- Στη σειρά σου!
- Της μάνας σου!, του απαντάει ο τύπος.
- Επ, εσύ το είπες αυτό;
- Πού να ξέρω. Πολύς ο κόσμος εδώ μέσα!

[stavros]

Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα - ήσυχα το δείπνο σε ένα εστιατόριο, όταν ένας τυπικός Αμερικάνος τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα, έρχεται και κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του. Ο Έλληνας τον αγνοεί, και ο Αμερικάνος δυσαρεστημένος, ξεκινάει την παρακάτω κουβέντα.
Αμερικανός: Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας (βαριεστημένα): Φυσικά.
Αμερικάνος: Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.
Αμερικάνος: Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας: Φυσικά.
Αμερικάνος: Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια, φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ατάραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.
Έλληνας: Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;
Αμερικάνος: Τα πετάμε φυσικά.
Έλληνας: Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα πουλάμε στους Αμερικάνους. Αυτά με άρωμα φρούτων γίνονται ανάρπαστα...

[stavros]

Ένας Αμερικανός, ένας Ινδός και ένας Έλληνας πεθαίνουν, πάνε στη κόλαση, τους είδε ο διάβολος και αποφάσισε να τους δώσει μια ευκαιρία να πάνε στο παράδεισο. Θα τους χτυπούσε με το μαστίγιο του 3 φορές και αν άντεχαν χωρίς να ουρλιάξουν θα τους άφηνε ελεύθερους. Μάλιστα τους έδινε την δυνατότητα να διαλέξουν ότι θέλουν για να προστατευτούν!! Πάει λοιπόν πρώτος ο Αμερικανός:
Διαβ.: Τι θες για προστασία??
Αμερ.: Ένα βράχο.
Ξεκινάει λοιπόν ο διάβολος , ρίχνει την πρώτη με το μαστίγιο και διώχνει τον βράχο, ρίχνει τη δεύτερη ουρλιάζει ο Αμερικανός, πάει ο παράδεισος. Σειρά έχει ο Ινδός.
Διαβ.: Εσύ τι θες???
Ινδός.: Τίποτα!! Κάνω τόσα χρόνια γιόγκα και αντέχω τον πόνο!!!
Ξεκινάει λοιπόν ο διάβολος, ρίχνει την πρώτη αντέχει ο Ινδός. Ρίχνει την δεύτερη ακόμα αντέχει , ρίχνει και την τρίτη ιδρώνει ο Ινδός αλλά άντεξε!!
Διαβ.: Το κέρατο μου κανένας ποτέ δεν μπόρεσε να αντέξει!! Μπορείς να πας
στον παράδεισο!!
Ινδός: Όχι , θα κάτσω λίγο ακόμα για να δω πως θα καταφέρει να γλιτώσει ο Έλληνας. Συνέχεια την γλιτώνει!!!
Πάει λοιπόν και ο Έλληνας
Διαβ.: Εσύ τι θες για προστασία?
ΕΛΛΗΝΑΣ: Τον Ινδό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[stavros]

Ήταν ο ¶γιος Πέτρος και έκρινε τους ανθρώπους ανάλογα με τις αμαρτίες τους. Πάει ο πρώτος και λέει:
- "¶γιε συγχώρεσέ με διότι κοιμήθηκα με την αδελφή της γυναίκας μου."
- "Έλα μωρέ τώρα", του λέει ο ¶γιος Πέτρος "συχωρεμένος να είσαι."
Πάει ο δεύτερος και λέει:
- "Συγχώρεσέ με ¶γιε διότι κοιμήθηκα με τη κουμπάρα μου."
- "Έλα μωρέ τώρα συχωρεμένος", του λέει.
Πάει και ο τρίτος ο φουκαράς και λέει:
- "Συγχώρεσέ με ¶γιε διότι ήθελα να κοιμηθώ με την γειτόνισσα μου αλλά δεν το έκανα, όμως μόνο που το σκέφτομαι νιώθω αμαρτωλός."
- "Εσύ", του λέει "θα πας στην κόλαση."
- "Μα γιατί;", του απαντάει εκείνος.
- "Διότι εγώ συγχωράω αμαρτίες όχι μαλακίες."

[stavros]

Ένας παπάς οδηγεί στο δρόμο προς την ενορία του όταν βλέπει στο δρόμο
μια καλόγρια. Ο Παπάς σταματάει και της λέει:
- «Αδερφή, μπείτε μέσα να σας πάω στη μονή".
Η καλόγρια μπαίνει, κάθεται στη θέση του συνοδηγού, σταυρώνει τα πόδια και το ράσο ανοίγει αφήνοντας σε κοινή θέα τα υπέροχα πόδια της. Ο παπάς σχεδόν δεν κρατιέται αλλά συνεχίζει να οδηγεί, σε μια διασταύρωση όμως, βάζει το χέρι πάνω στο πόδι της καλόγριας, και εκείνη του λέει:
- «Πάτερ θυμηθείτε τον ψαλμό 129».
Ο παπάς ζητάει συγνώμη και συνεχίζει να οδηγεί. Εκείνη με σταυρωμένα πόδια, κάθεται δίπλα και τον τρελαίνει. Αργότερα σε άλλη διασταύρωση το ίδιο σκηνικό με την καλόγρια να επαναλαμβάνει:
- «Πάτερ θυμηθείτε τον ψαλμό 129».
Ο παπάς ξαναζητάει συγνώμη λέγοντας, «Συγχωρέστε με αδερφή, περισσότερο εσείς από όλους γνωρίζετε ότι η σάρκα είναι αδύναμη...».
Φτάνοντας στη μονή, η καλόγρια κατεβαίνει. Ο παπάς φτάνοντας στην εκκλησία, αμέσως τρέχει να διαβάσει τον ψαλμό 129, όπου διαβάζει:
«Συνέχισε να ψάχνεις, πιο ψηλά θα βρεις την ευτυχία»!!!

[stavros]

Χτυπάει η πόρτα στο σπίτι μιας ξανθιάς και φωνάζει η ξανθιά από μέσα:
- Ποιος είναι;
- Εγώ!
- Εγώ;;;!!




- Ποια είναι η πιο μεγάλη ντροπή για έναν άντρα;
- Όντας σε στύση, να τρακάρει σε τοίχο... και να σπάσει... τη μύτη του!!!!!!

[stavros]

Ο πατέρας, μεγάλος φαν της ακροαριστεράς, κομακατανόμαστοστής μέχρι κόκαλο. Αραχτός, βλέπει στην τηλεόραση την Κανέλλη με το τσιγάρο στο χέρι να βρίζει τους πάντες και τα πάντα. Ο πιτσιρίκος του τον πλησιάζει με ένα βλέμμα απορίας.
- Μπαμπά, πετάει ο ελέφαντας?
- Τι μαλακίες ρωτάς ρε? χάζεψες? κάνεις παρέα με τίποτα δεξιούς στο σχολείο και σε ποτίζουν τίποτα?
- Ρε μπαμπά, μια ερώτηση σου κάνω, πετάει ο ελέφαντας?
- Καλά, χαζό είσαι? είναι δυνατόν να πετάει ο ελέφαντας?
- Μα ρε μπαμπά εγώ διάβασα ότι πετάει!
- Στο σχολείο στις μαθαίνουν αυτές τις μαλακίες? Που διάβασες εσύ ότι πετάει ο ελέφαντας?
- Στον Ριζοσπάστη!
- Καλά τώρα... Πετάει... Που λέει ο λόγος πετάει, δέκα μέτρα πάει και μετά πέφτει...

[stavros]

Πάει ο μπαμπάς στο κρεβάτι του παιδιού του να του πει καληνύχτα και το ακούει να κάνει την προσευχή του, χωρίς να θέλει να το διακόψει λοιπόν ακούει τι λέει:
- "Θεούλη μου θέλω να έχεις καλά τη μαμά μου, το μπαμπά μου, τη γιαγιά μου
και δώσε χαιρετίσματα στον παππού μου"!
Το ακούει ο μπαμπάς αλλά δε δίνει σημασία! Την επόμενη μέρα χτυπάει το τηλέφωνο
και είναι η γιαγιά και τι είπε; Πέθανε ο παππούς! Το ίδιο βράδυ πάει πάλι ο μπαμπάς να καληνυχτίσει το παιδί και ακούει:
- "Θεούλη μου θέλω να έχεις καλά τη μαμά μου, το μπαμπά μου και δώσε χαιρετίσματα στη γιαγιά μου"!
Το ακούει ο πατέρας αλλά και πάλι δε δίνει σημασία! Την επόμενη μέρα πέθανε η γιαγιά! Ο πατέρας τα είδε όλα! Το βράδυ πήγε επίτηδες να κρυφακούσει:
- "Θεούλη μου θέλω να έχεις καλά τη μαμά μου και δώσε χαιρετίσματα στον μπαμπά μου"!
Με το που το ακούει αυτό ο μπαμπάς τρελαίνεται! Την επόμενη μέρα φεύγει απ' το σπίτι νωρίς για τη δουλειά και γυρίζει αργά το βράδυ ευτυχισμένος που μέχρι στιγμής ήταν ζωντανός! Μπαίνει στο σπίτι καλησπερίζει τη γυναίκα του και της λέει:
"Συγνώμη αγάπη μου που άργησα αλλά είχα μια πολύ άσχημη μέρα" και η γυναίκα:
"Μιλάς εσύ; Εγώ τι να πω που πέθανε ο ταχυδρόμος μπροστά στην πόρτα μας;"

[stavros]

Πεθαίνει λοιπόν ένας Έλληνας και πρέπει να πάει στην κόλαση. Φτάνει στη ρεσεψιόν και ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών – μελών. Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη γερμανική. Οργανωμένη χώρα σου λέει, τόσα χρόνια στην Ελλάδα τι κατάλαβα, μου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση. Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κολάσεως. Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει. Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.
- Να δω πώς είναι, του απαντά εκείνος.
- Ούτε να το σκέφτεστε, του απαντά ο υπάλληλος. Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουνε σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά. Φρίκη, φρίκη.
Όπου φύγει-φύγει ο Έλληνας. Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια. Έτσι, απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση! Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν. Έτσι η επιγραφή γράφει -Ο-ΑΣΗ.
- Ελληνική ανοργανωσιά, μουρμουρίζει.
Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους. Μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ. Χτυπάει. Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μια μπουκάλα στο χέρι εντελώς φέσι και τον ρωτά τι θέλει.
-Ήρθα να δω πώς είναι του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα. Τραπέζια, κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια τσιφτετέλια, νταούλια, γενικώς, μπάχαλο. Τρελαίνεται ο τύπος.
- Τι γίνεται εδώ, ρωτά.
- ¶σε φίλε, χάλια του λέει ο μεθυσμένος. Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά.
- Πλάκα μου κάνεις, ρωτά ο πεθαμένος. Εδώ πίνετε και γλεντάτε!!
Εεε, ξέρεις πώς είναι εδώ στην Ελλάδα. Πότε δεν έχουμε σκατά, πότε χαλάνε τα μαστίγια....