ΕΚΘΕΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ:
Μερικά πράγματα που έμαθα σήμερα στο βουνό Εχουμε και λέμε:
Ένα σεντάν αυτοκίνητο του 1,5+ τόνου με μπροστινή κίνηση δεν είναι και το
καταλληλότερο μέσο για να ανέβεις στο βουνό όταν βρέχει για να θαυμάσεις τη
θέα.
Όταν οδηγούμε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο και συναντήσουμε μπροστά μας λάσπη
πάχους μιας πιθαμής, το καλύτερο είναι να μη δοκιμάζουμε την τύχη μας
επιχειρώντας να περάσουμε από πάνω / μέσα της - για να νοιώσουμε ρίσκο και
ανέβασμα της αδρεναλίνης υπάρχει και το καζίνο, άσε που εκεί αν τελικά
χάσεις θα έχεις τουλάχιστο το αυτοκίνητο και τη σωματική σου ακεραιότητα.
Αν τελικά είμαστε τόσο χοντροκέφαλοι και θέλουμε οπωσδήποτε να το κάνουμε,
θα πρέπει πρώτα να κλείνουμε όλες τις περιττές ενεργοβόρες συσκευές όπως
κλιματισμό, χάι φάι με 12 ηχεία κλπ για να έχουμε καλύτερο έλεγχο.
Όταν το αυτοκίνητο τελικά αντί να πάει μπροστά αρχίσει να γλιστράει αριστερά
προς τον γκρεμό, η σωστή κίνηση είναι να έχουμε την προσοχή μας και να
μπορέσουμε να το σταματήσουμε κι όχι να στέλνουμε SMS στο Θανάση για κάτι
αλλοδαπές που μας κάνανε ωτοστόπ.
Όταν τελικά ξυπνήσουμε και καταφέρουμε να σταματήσουμε το αυτοκίνητο 20
εκατοστά πριν το γκρεμό, είμαστε μάλλον πολύ τυχερά λαμόγια και δικαιούμαστε
10 λεπτά διάλειμμα + μία μπύρα.
Στη συνέχεια κι αφού το απωανατολίτικο Ι.Χ. μας κάνει τη χάρη να ξεκινήσει,
γλιστρώντας αυτή τη φορά προς τη σωστή κατεύθυνση δηλ. δεξιά δεν είναι ώρα
να κομπάσουμε τι καλοί οδηγάρες που είμαστε αλλά να προσέχουμε μπροστά μας
γιατί μετά από 10 μέτρα έχει κι άλλη γούρνα με λάσπη.
Όταν τελικά περάσουμε με την ψυχή στο στόμα και τη δεύτερη γούρνα, ακολουθεί
ακόμη μία για να τριτώσει το κακό κι όχι μόνο, αφού αυτή είναι επάνω ακριβώς
σε στροφή - φουρκέτα με αριστερά γκρεμό και δεξιά βράχο + ένα μίνι φαράγγι
από κάτω που πρέπει με μαεστρία να αποφύγεις.
Εκφράσεις όπως «γ@μώ τα βουνά της ορεινής Ελλάδος» και «οι κομακατανόμαστοστές
φταίνε για όλα» δεν είναι πρέπουσες ούτε σχετικές με την παρούσα κατάσταση
οπότε καλό είναι να αποφεύγονται και να φέρνουμε στη σκέψη μας πιο
ευχάριστες εικόνες όπως Χαβάη, Βενετία, ηλιοβασίλεμα στην παραλία του
Γκουαναντάναμο κλπ.
Όταν τελικά καταφέρουμε να ανεβούμε το λασπο#$@#$βουνό και ναι φτάσουμε στην
άλλη άκρη, δεν είναι παράξενο να συναντήσουμε ένα κοπάδι με κατσίκια μέσα
στο δρόμο, ξέρεις, εκεί είναι το μέρος τους κι εσύ είσαι το παράξενο γι
αυτά.
Όταν ένας τράγος μας κοιτάει παράξενα δεν είναι σώφρον να τον προκαλούμε με
ύφος «are you talking to me, huh??» ανοίγοντας το παράθυρο και
φωτογραφίζοντάς τον γιατί, όπως θα μάθουμε σε λίγο, οι τράγοι δεν αρέσκονται
στις φωτογραφήσεις και αντιπαθούν τους κακομούτσουνους παπαράτσι.
Αν ο τράγος πάθει ταπηροκρανίωση και μας κουτουλήσει το Ι.Χ. δεν είναι
σώφρον να αρχίσουμε να ωρυόμαστε «γαμημ#@#$ κωλότραγε, θα σου..» γιατί
αφενός ο τράγος δε γνωρίζει ελληνικά να μας απαντήσει κι αφετέρου αυτό το
εκλαμβάνει ως πρόκληση για να συνεχίσει.
Ο βοσκός δε φταίει που εσύ εμφανίστηκες ξαφνικά πάνω στα βουνά και στα
λαγκάδια με το Ι.Χ. σου και το χάι φάι σου να παίζει ξένες επιτυχίες και θες
να έχεις και προτεραιότητα από τα κατσίκια που απαιτείς να εναρμονιστούν με
τις διατάξεις του Κ.Ο.Κ.-Σ.Β.Κ.Λ. (Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας Σε Βουνά Και
Λαγκάδια).
Όταν τελικά φτάσεις στην άλλη άκρη του βουνού κι αν ακόμη είσαι ζωντανός,
δεν είναι ανάγκη να ανοίξεις την πόρτα και να κατέβεις για να διαπιστώσεις
πως κι εκεί η λάσπη είναι μια πιθαμή και βάλε, μπορείς να το κάνεις
ανοίγοντας απλώς το παράθυρο και κοιτώντας προς τα κάτω.
Ο ποδηλάτης με το mountain bike (!) που μόλις πέρασε από δίπλα σου
χαμογελώντας δε σε ξέρει ούτε σε συμπάθησε, απλώς σε θεωρεί ηλίθιο που
ανέβηκες πάνω σε τέτοιο έδαφος με τέτοιες συνθήκες και γελάει με τα χάλια
σου. Αγνόησέ τον.
Όχι, το δρομάκι προς τα αριστερά δεν κατεβαίνει προς την πόλη, είναι γεμάτο
με λακκούβες μισού μέτρου και καταλήγει σε αδιέξοδο και τώρα που έκανες τη
μαλ#$!@#@ να το περπατήσεις, άντε βρες μέρος να κάνεις μανούβρα να γυρίσεις
κι αφού βρεις, άντε ξαναπέρνα το για δεύτερη φορά να το εμπεδώσεις.
Οχι, ούτε το κινητό πιάνει εδώ πάνω αλλά και να έπιανε δε νομίζω ο γερανός
της οδικής βοήθειας να διαθέτει GPS για να καταφέρει να σε βρει εκεί που
χώθηκες, κόψε το λαιμό σου και βρες τρόπο να ξαναγυρίσεις πίσω στον
πολιτισμένο κόσμο.
Το σωστό δρομάκι, όπως σου είπε ο βοσκός είναι όντως προς τα δεξιά και είναι
κατηφόρα και αποκλείεται να κολλήσεις στη λάσπη όπως πριν. Όμως, ως βοσκός
κι όχι συγκοινωνιολόγος που είναι, ξέχασε να σου αναφέρει λακκούβες,
νεροφαγιές και σημεία στα οποία ο δρόμος κόβεται στα δύο κάθετα από βαθύ
φαράγγι κι εσύ πρέπει να διαθέτεις είτε hovercraft είτε λεφτά για
επιδιορθώσεις.
Το καλό με τους βουνίσιους είναι πως έχουν αγαθές προθέσεις, όχι σαν τα
καθάρματα της πόλης. Φαντάσου να σε έστελνε σε λάθος κατεύθυνση και να
έπρεπε να ξανανέβεις αυτό το δρόμο με την όπισθεν.
Ο σκύλος που σε κοιτάει δεν είναι θαυμαστής σου ούτε φανατικός της μουσικής
που ακούς από το χάι φάι των 12 ηχείων ούτε όπως εκείνα τα αδερφίστικα
κουρεμένα κανίς «τι καλό σκυλάκι, έλα να σε κάνω γούτσου - γούτσου» - ΜΑΖΕΨΕ
ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ!
Όταν τελικά απ' όλα αυτά τελικά καταφέρεις να κατέβεις το $#$@#$ βουνό και
να βρεις άσφαλτο, να δοξάζεις το Θεό, τους 12 θεούς του Ολύμπου, τον
Τουτάτι, τον Μανιτού και την ομάδα Ε μαζί.
Φεύγοντας προς την πόλη και βλέποντας μπροστά σου το ωραίο ηλιοβασίλεμα (με
αυτά και με αυτά βράδιασε) μη σταματήσεις να βγάλεις φωτογραφία σε ΑΥΤΟ
ΑΚΡΙΒΩΣ το συγκεκριμένο σημείο, γιατί πίσω σου ΒΡΕ ΗΛΙΘΙΕ είναι ένα πεδίο
βολής που δεν το είδες και θα βγουν κάτι πράσινοι τύποι από ένα
καμουφλαρισμένο ερπυστριοφόρο και θα σε κυνηγήσουν πριν προλάβεις να βγάλεις
κάτι και θα γίνεις και ρόμπα.
Θα βρεις κι άλλα ηλιοβασιλέματα να φωτογραφήσεις, ξέρεις ο ήλιος είναι ένα
ουράνιο σώμα και βασιλεύει κάθε μέρα.
Καλό ύπνο και την άλλη φορά που θα θέλεις να θαυμάσεις το τοπίο, πάρε
καλύτερα ένα DVD του National Geographic.
Συμπεράσματα:
Το επόμενο αυτοκίνητο θα είναι όπως και δήποτε 4Χ4, μη σου πω και
ερπυστριοφόρο + όβερκραφτ.
Κοντά σε όλα τα άλλα χλαπατσίμπαλα 70 κιλών που κουβαλάω στο χώρο αποσκευών
(ο οποίος είναι γεμάτος με χίλια δυο πράγματα, από υλικά επιδιόρθωσης,
εργαλεία ως καθαριστικά, ρούχα κλπ μήπως και ποτέ χρειαστώ κάτι) θα προσθέσω
κι ακόμη ένα: φτυάρι για τις δύσκολες διαδρομές. Ισως και φωτοβολίδες για
την περίπτωση που ξαναχαθώ.
