Σήμερα το πρωί (07-01-2006) συναντηθήκαμε με τον Γιώργο τον Κεχαίδη για να μου δώσει το πολυπόθητο αυτοκόλλητο...
Είχαμε κανονίσει από χθές το βράδυ να πάμε και μία βόλτα στο βουνό.... με το φίλο μας το Μανώλη...
Στο δρόμο πέσαν κάτι τηλεφωνήματα και η παρέα συμπληρώθηκε με τον Σάκη τον Καλαιτζή, τον Γιώργο τον Θεολόγη και τον Δημήτρη -οι δύο τελευταίοι με Samurai- όλοι πολύ μάχιμοι... Όλα τα αυτοκίνητα είναι εκπληκτικά προετοιμασμένα και όλοι οι οδηγοί έμπειροι αγωνιζόμενοι...
Ξεκινήσαμε τα τέσσερα Jimny κάνοντας παιχνιδάκια έξω από το Πανόραμα και πηγαίνοντας να συναντήσουμε τους υπόλοιπους που μας περίμεναν παραπάνω πρίν το Χορτιάτη... Στην αρχή, όλα καλά και όμορφα όμως κατάλαβα εκ των υστέρων ότι αυτό ήταν η προθέρμανση....
Όταν φτάσαμε στο βουνό, τα πράγματα άρχισαν να αγριεύουν και μετά από κάνα χιλιόμετρο το αμάξι μου γλύστρησε σ' ένα νεροφάγωμα και κόλλησε στη λάσπη. (Οι λόγοι είναι αρκετοί με βασικότερο το χαμηλό ύψος από το έδαφος που με αναγκάζει να προσπαθώ να μήν μπώ στις ροδιές των προηγούμενων γιατί βρίσκω από κάτω...) Επειδή αυτό που θα ακολουθούσε ήταν τρίς-χειρότερο αποφασίσαμε να το αφήσουμε εκεί και να γυρίσουμε στο τέλος να το πάρω...Αν ήξερα από την αρχή τί με περίμενε θα άφηνα το αμάξι στο δρόμο από την αρχή και θα ακολουθούσα συνοδηγός σε κάποιον άλλο - όπως τελικά έγινε και έμεινα να εκτελώ χρέη φωτογράφου... Παρ' όλα αυτά τις καλύτερες φάσεις δεν μπόρεσα να τις αποθανατήσω, είτε γιατί δεν τους προλάβαινα, είτε γιατί η πρόσβαση με τα πόδια ήταν αδύνατη .... Μου τα χάλασε λίγο η ομίχλη, η υγρασία,το χιονόνερο και η νύχτα όσον αφορά την ποιότητα των φωτογραφιών αλλά δε με χαλάει καθόλου...
Με χάλασε επίσης το γεγονός οτι το δικό μου Jimny δεν μπορεί να ακολουθήσει τα θηρία... (που θα πάει όμως? ).
Όπως ξέρετε μία φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις αλλά αυτό που είδαν τα μάτια μου, δεν περιγράφεται δυστυχώς ούτε με εκατομμύρια προτάσεις... Με τρείς λέξεις: Λάσπη-λάσπη-λάσπη....
Όποιος θέλει να ζήσει τέτοια εμπειρία είναι ευπρόσδεκτος στην επόμενη βόλτα ... (450 ευρουλάκια το εισιτήριο μόνο-το αφεντικό τρελλάθηκε... )
Αργά το απόγευμα, κουρασμένοι και παγωμένοι καταλήξαμε σε ταβέρνα για την επισφράγηση της συνάντησης με την απαραίτητη κοψιδοκατανάλωση... (για να μήν ξεφεύγουμε και απ' τις παραδόσεις )
Το βράδυ ξανακάναμε τη διαδρομή με το Μανώλη προσπαθώντας μέσα στην πυκνή ομίχλη και τα τεράστια νεροφαγώματα να βρούμε το μέρος που άφησα το δικό μου... Μανώλη είσαι απίστευτος !!!!!
Και επειδή ήσασταν καλά παιδάκια σήμερα πάρτε κι ένα linkάκι για να πάρετε μιά γεύση..... όσο εγώ θα απολαμβάνω το τσιγάρο μετά τον ...οργασμό....
http://photobucket.com/albums/c67/Teo-Jimny/Hortiatis_07_01_2006/
