Μετά απο τα πολλά ,ή τα λίγα που εχω κανει στα βουνά (προσωπικά δεν θεωρώ οτι εχω κανει πολλά), έχω μάθει όμως ,με την βοήθεια φίλων πάντα, να ΣΕΒΟΜΑΙ τις δυνάμεις αυτού που πολύ θεωρούν άψυχο. Το βουνό........ Το ζωντανό βουνό που πολλές φορές μας κάνει επίδειξη δυνάμεων και μας ρίχνει σε "παγίδες", σαν να θελει να μας "πει" κάτι.
Ετσι παίρνω (απο μόνος μου), το θάρρος, να γράψω κάποια πραγματάκια για την ασφάλεια μας ,αλλά και για να περνάμε καλύτερα εκεί που μας αρέσει να πηγαίνουμε κάποιες απο τις ελεύθερες ώρες μας (καθώς ως γνωστόν προτιμώ να είμαι κάτω απ'το νερό παρά πάνω απο αυτό, αυτες τις ώρες).
Ετσι προσθετικά στο ωραίο τοπικ που ανοιξε ο απαράδεκτος μεν off-roader αλλα φίλος Γιάννης δε,
, ας ανοίξουμε την κουβεντούλα αυτή......
Το πρώτο που έμαθα ήταν να σέβομαι το βουνό.
Το δεύτερο ήταν και το εφαρμόζω σχεδόν πάντα,η προσπέλαση ενός άγνωστου εμποδίου. Ενός εμποδίου που συναντάμε για πρώτη φορά στον δρόμο μας και θα πρέπει να το περάσουμε.
Την αφορμή για αυτο το πόστ μου την έδωσε ενα πρόσφατο περιστατικό που συνέβη στην πρώτη χιονοβόλτα στην Πάρνηθα.
Ετσι θα ξεκινήσω με την προσπέλαση "νερού" (γενικά).
Αυτό αφορά ποτάμια ,λιμνούλες,λασπολακουβες ακόμα και κάποιους δρόμους της Αττικής.
(απαράδεκτο για μία πόλη που πριν δυο και κατι χρόνια φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες).
Πρώτα απ'όλα, στο βουνό πρέπει να ήμαστε με παρέα τουλάχιστον ενός ακόμα αυτοκινήτου. Ετσι σε μιά "δύσκολη" στιγμή, θα υπάρχει κάποιος να μας δώσει βοήθεια,ή αν χρειαστεί να φωνάξει βοήθεια.
Αν ήμαστε μόνοι, τότε σε τυχόν δύσκολο πέρασμα,θα πρέπει ,ή να βρούμε ασφαλέστερο πέρασμα απο κάπου δίπλα, ή να
υποχωρήσουμε και να γυρίσουμε πίσω ηττημένοι μεν, αλλά με το αυτοκίνητο μας αλώβητο και μάχιμο για την επόμενη εξόρμηση μας.
Προσωπικά όταν με νικά το βουνό, νιώθω υπερήφανος για αυτό και τις άμυνες του κατά του πολιτισμού. (ξέρω,ακούγετε λίγο περίεργο αυτό,αλλά ετσι αισθάνομαι και δεν το κρύβω).
Νιώθω σαν να μην θελει να το ενοχλήσω άλλο και σαν να με "άφησε" να φτάσω μέχρι εκεί. (ναι.ήμαστε φιλοξενούμενοι εκεί πάνω κύριοι και δεν χρειάζεται να παρα
βιάζουμε τους νόμους της φύσης).
Αν σώνει και καλά (για λόγους εγωιστικούς), θελήσω να περάσω αυτο το αξεπέραστο εμπόδιο,θα πρέπει να ξαναπάω εκει με παρέα και τον κατάλληλο εξοπλισμό,που διαφέρει από εμπόδιο σε εμπόδιο και να παραβιάσω τον άγραφο νόμο του βουνού που την προηγούμενη φορά με σταμάτησε.
ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΑΣΠΟΛΑΚΟΥΒΕΣ Κανονικά κάποια περάσματα,θα πρέπει να τα επισκεφτεί κάποιος "στεγνά" για να εχει μιά εικόνα στο μυαλό του, πρίν πάει σε μιά γεμάτη λασπολακούβα. Ετσι θα εχει γνώση του βάθους και να μπορέσει να κρίνει αν περνάει με ασφάλεια,ή όχι. Αν δεν είναι ασφαλής, θα εχει απο πριν ,τουλάχιστον, δεσει ιμάντες στα ειδικά σημεία του αυτοκινήτου ,για άμμεση "αποκόλληση" του απο τυχόν "τακάρισμα" .
Οταν πέφτει η πρώτη βροχή της σεζόν, καυλ###με και ετοιμαζόμαστε για λασποβόλτα. παίρνουμε τηλέφωνο φίλους και γνωστούς, ανοίγουμε σούπερ-τρουπερ τοπικ στα διάφορα φόρα και κανονίζουμε την βόλτα.
ΛΑΘΟΣ.
Το σωστό θα ήταν ,πρώτα να μάθουμε τις προγνώσεις που δίνουν διάφορα κανάλια και sites για τον καιρό και μετά να πράξουμε ανάλογα.
Αν τα καιρικά φαινόμενα είναι ,ή πρόκειται να γίνουν ακόμα χειρότερα, θα πρέπει να αναλογιστούμε τους κινδύνους που επιφυλάσσει μία βόλτα στο βουνό με την παρέα μας. (δεν συζητάμε εδω αν θα πάς μόνος στην λάσπη.......εννοείται πως δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση εκτός αν διαθέτεις ελικόπτερο για να σε μαζέψει στην "δύσκολη").
Το καλύτερο σε αυτή την περίπτωση είναι να σκεφτούμε το εξής : "αφου ρίχνει και θα ρίχνει "καρέκλες" σήμερα, γιατί δεν κανονίζω την λασποβόλτα για αύριο ?? Θα στεγνώσει η λάσπη σε μία μέρα ?? "
Χόμπι είναι άλλωστε ...... γιατί να το κάνω ενα
"ανοργάνωτο survivor" και να διακινδυνεύσω εμένα και την παρεϊτσα μου ??
Πιστέψτε με, όταν οι συνθήκες είναι πολύ άσχημες, κανείς δεν ευχαριστιέται το χόμπι του/βολτα του. (εκτός αν ο σαδομαζοχισμός ρέει στο αίμα του).
Ενα περιστατικό που μου συνέβη πριν δυο χρόνια, σας το φέρνω για παράδειγμα >
Εξω έβρεχε και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο. (πάντα ξαφνικά χτυπάει,αλλα λέμε τωρα
)
Ενας άγνωστος αρχίζει να μου λέει "ο 'ταδε' έτυχε να ακουστεί στο cb μου και ζητούσε βοήθεια. Μου έδωσε το τηλέφωνο σου για να σε ενημερώσω οτι είναι στην "παιδική χαρά" και περιμένει να πάτε να τον ξεκολλήσετε. Το κινητό του ειναι "νεκρό" ". (αυτος όχι......
)
έτσι ένας φορτηγατζής που άκουσε τον φίλο από το βουνό,με πήρε τηλέφωνο και ξεκίνησε μία επιχείρηση διάσωσης, επειδή ο άμυαλος κολλητός πήγε μόνος του για λασπόλουτρο.
Πήρα και εγω στα καπάκια άλλους δυο και βγήκαμε για αναζήτηση, αφού για το πιό βουνό επρόκειται, δεν είχαμε σαφή ενημέρωση, αλλά είπαμε, "ή Πεντέλη,ή Καλιφορνικέϊσον θα είναι ο ανώριμος". (εκει εχει "παιδικές χαρές").
Το λάθος μου ήταν που δεν ρώτησα τον φορτηγατζή, σε ποιο σημείο ήταν εκείνος όταν δέχτηκε την κλήση απο το cb. (ίσως ετσι να είχαμε μηδενική καθυστέρηση,ως προς τον εντοπισμού του "θύματος").
Για να μη μπω σε άλλες λεπτομέρειες λοιπόν, και αφού τελικά κάποια στιγμή ακούσαμε την φωνούλα του στο cb , σώσαμε έναν τετρακίνητο χομπίστα s/m , που αν όμως ειχε σκεφτεί ΛΙΓΟ καλύτερα καποια πράγματα,πριν βαλει μπρός το αμάξι του και πάει εκεί, δεν θα ταλαιπωρούσε χωρίς λόγο εκείνον και όλους όσους βγήκαν εξω εκείνη την ημέρα για να τον ψαξουν. (οχι πως δεν μας αρεσε........αλλα καλύτερα να το αποφεύγαμε)
Συμπέρασμα>> Αν δεν εχουμε ξαναπεράσει ενα εμπόδιο τέτοιου είδους, ή θα ρωτήσουμε κάποιον που το γνωρίζει , ή θα πάρουμε ειδικό εξοπλισμό που θα μας επιτρέψει να ψηλαφίσουμε κάτω απο την επιφάνεια του νερού ,ή της λάσπης και να προχωρήσουμε στο εγχείρημα. (μερικές φορές μία ολόσωμη νιτσεράδα -τύπου ΕΥΔΑΠ- είναι πολύ φτηνή για αυτά που μπορεί να προσφέρει).......
συνεχίζεται.............................................
