Λόγω απαγόρευσης το δέχομαι.....
Το να τους λές όμως : "Παίδες, ξέρω το βουνό σαν τη παλάμη μου..... πως μπορώ να βοηθήσω ?" και να πέρνεις απάντηση στα ίσα : "Δεν χρειαζόμαστε τίποτα... είμαστε κομπλέ".....
Πιάνει λοιπόν φωτιά, παρών και εγώ- έφυγα από το Περιστέρι γιατί είδα το καπνό κοντά στο σπίτι μου.... να βοηθήσω.... Εφτασα γρήγορα, πολύ πριν τα αεροπλάνα. Ακούω λοιπόν στο VHF του original πυροσβέστη, με πυροσβεστικό... "Και πως θα πάω εκεί ? δεν έχω χάρτη.... (ή δε το δείχνει ο χάρτης - δε θυμάμαι).... Εδώ είμαι τους λέω... ξέρω εγώ... χαχαχαχα.... 'δεν μπορούν να συμμετέχουν πολίτες' ..... και άφησαν το δάσος να καεί...
Μετά τσακώνεσαι ή όχι? ΝΑΙ.... ε, και? τι βγήκε? και τα κανάλια ήρθαν, και τους τα είπαμε, και μας έγραψαν και αυτοί... δε βγάλαν τίποτα στον αέρα.
Με τους εθελοντές δεν έχω να χωρίσω τίποτα... είναι άτομα σαν και εμένα, ίσως με λίγο παραπάνω ελεύθερο χρόνο από μένα, που πλέον δεν έχω.
Τη μία φορά που αρπάχτηκα μαζί τους οφειλόταν στον τρόπο που με αντιμετώπισαν και όχι για τη δουλειά τους, την οποία και εκτιμώ.
Και συγκεκριμένα, ένα από τα πολλά απογεύματα που ανέβαινα στο βουνό, με σταμάτησαν (καλά έκαναν) χαμηλά στον Κουταλά με ένα υφάκι : "Αλτ, Ξενοκράτης" .... "Χαίρω πολύ, Χάρης" .... "δε πας πουθενά φίλε, σχέδιο Ξενοκράτης, φύγε".... όπα λέμε... σηκώθηκαν να πόδια να δείρουν το κεφάλι....
Από αντίδραση και μόνο, και αφού είπαμε αρκετά, έφυγα και πήγα από άλλο δρομάκι (ούτε το φανταζόντουσταν οτι υπάρχουν καμιά 10αριά αναβάσεις) και κετέβηκα μετά από 2 ώρες περνώντας μπροστά τους...
Τες πα...