Μέχρι πριν 3-4 χρόνια που κυνηγούσα το έκανα για την τροφή που μου πρόσφερε και αυτή δεν ήταν μόνο τα θηράματα που κυνηγούσα. Όποιος κυνηγά και αισθάνεται χαρά όταν θανατώνει ένα ζώο, τότε ο "άνθρωπος" αυτός χρήζει ψυχανάλυσης τουλάχιστον, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαίρεσαι γιατί σκότωσες, εν πάση περιπτώσει δεν πανηγυρίζεις για αυτό.
Σε ό,τι αφορά τις αρκούδες, αυτές αποφεύγουν τον άνθρωπο τον οποίο αντιλαμβάνονται με τις αυξημένες αισθήσεις όρασης, όσφρησης και ακοής. Έτσι, στο φυσικό τους περιβάλλον είναι σε θέση - ειδικά όταν έχουν και μικρό μαζί - να αντιλαμβάνονται πολύ νωρίτερα και από απόσταση ασφαλείας τον άνθρωπο και να τον αποφεύγουν. Συμβαίνει βέβαια να στήνουν καρτέρι ακριβώς για αρκούδες, αυτοί όμως δεν είναι κυνηγοί και δεν είμαι σε θέση να τους χαρακτηρίσω ή να κατατάξω τους συγκεκριμένους σε κατηγορία, πέραν ίσως εκείνης των υπανθρώπων;
Μου είχε τύχει να έχω 3 φορές συνάντηση με αρκούδα και 1 με λύκους, ειδικά την 1η φορά με αρκούδα η απόσταση που μας χώριζε δεν ήταν μεγαλύτερη από 20 μέτρα, είτε 5" πέρασαν, είτε 5 λεπτά, δεν το κατάλαβα. Το ζώο στράφηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση και χάθηκε, σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα να σηκώσω το όπλο μου εναντίον του.
Το να τιτλοφορήσεις ένα θέμα κατηγορώντας μια κατηγορία ανθρώπων γιατί απλά βολεύει η στοχοποίησή τους (και χωρίς καμία απόδειξη) είναι το εύκολο, κάτι που βέβαια δεν θα περίμενα από έναν σοβαρό δημοσιογράφο όπως ο κ. Βασιλόπουλος, που υπογράφει το άρθρο στον σύνδεσμο που παραπέμπει ο PEACERMAN.
