Τι να πω ?
Ξυπνάω το πρωϊ, βρέχει, μαμώτο.
Ξεκινάω, άπειρες διακοπές το pc, μαμώτο.
Από τα ελπίζοντα 2.4 χμ. στα 200 μ. ήττα, μαμώτο-μαμώτο.
Αναγκαστικά ενναλλακτική διαδρομή, τα νεροφαγώτα στεγνά, μαμώτο.
Στενό πέρασμα, βγάζουν το μέτρο, τη δικιά μου δεν μου τη μετράνε.
(άλλη φορά να φέρνεται μαζί και υποδεκάμετρο ε)
Το πλέον ευτράπελο:
Η δήλωση Los "Δεν ξανάρχομαι σε διαδρομή του russo"
Να ξύσω το χαμόγελο από το διαφορικό ή να βάψω τη σαύρα μαύρη ?
Αλλά ευτυχώς όλα αυτά, είναι λεπτομέρειες.
Όταν έχεις μαζί σου άτομα γεμάτα όρεξη να μοιραστούν μαζί σου την ομορφιά της φύσης και της τετρακίνησης.
Άμα έχεις συνοδηγό το μεγάλο φυσικό χαμόγελο με την άπειρη διάθεση (με λίγα λόγια Κρανάς).
Και τέλος απολαύσεις τη τέρψη του φαγητού της Κικής.
Απλά σκέφτεσαι για το πότε θάνε η επόμενη εξόρμηση.
