Luxuria, Avaritia, Gula, Acedia, Ira, Invidia, Superbia...
Όχι δεν είναι υπερπολυτελή σπορ αυτοκίνητα ούτε τα 7 πιο αναρχόμενα μοντέλα στον κόσμο.
Είναι τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα των αντρών στο γάμο.
**************************
Λαγνεία (luxuria)
Αυτό που κάνει το μάτι της να γυαλίζει, τις κόρες των ματιών της να μικραίνουν και τα χείλη της υγρά, δεν είναι η λαχτάρα της να την
πάρεις πάνω στη σιδερώστρα αλλά είναι πια δέκα λεπτά ελεύθερου χρόνου, μακριά κι από σένα κι από τα παιδιά κι από το νεροχύτη κι από την
απλώστρα κι από το πλυντήριο. Αν ψάξεις σημείο g, εκεί θα το βρεις, όχι πάνω της αλλά μέσα σ' αυτά τα δέκα λεπτά.
Εσύ βέβαια μπορείς να συνεχίσεις την προσήλωση στις παραδόσεις: να της πιάνεις τον κώλο όταν σκύβει να αδειάσει το πλυντήριο, να βάζεις χέρι
μέσα απ' το ανοιχτό πουκάμισο όσο καθαρίζει πατάτες στο νεροχύτη και να τη ζουλάς σα να στύβεις λεμόνια (μήπως και δεν το πιάσει το
υπονοούμενο), να κάνεις μπάνιο όλο νόημα λίγο πριν ξεκινήσει η Νικολούλη -που την περιμένει πως και πως για να φαντασιωθεί πως
επιτέλους είναι κι αυτή μια αγνοούμενη, μακριά από το μ%&%α του σπιτιού και τα μ$%&$%α του.
Ένα σου λέω: πενήντα μπάνια να κάνεις, λυτές ν' αφήσεις τις φερομόνες σου, φως στο τούνελ δεν θα δεις. Αν επιμείνεις όμως πολύ, μπορεί και
να δεις μαζί της την Αγγελική , χαϊδεύοντας τις παντόφλες της (γιατί δεν βρήκε στιγμή ελεύθερη σήμερα να κάνει αποτρίχωση στις γάμπες),
προσοχή όμως μη φτιαχτείς με τις παντόφλες. Κανείς που έμπλεξε μαζί τους δεν είχε καλά ξεμπερδέματα (έζησε δια βίου μαζί τους ως τον
τάφο).
**************************
Απληστία (avaritia)
Ο χρόνος σου και ο χρόνος της είναι δυο διαφορετικά πράγματα, παρά τις ηλιθιότητες που κατά καιρούς διαβάζεις σε καθωσπρέπει έντυπα και
βιβλία που γράφουν χωρισμένες ακτιβίστριες ή επαγγελματίες εργένηδες που δίνουν συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο.
Οφείλεις να μάθεις να διαχειρίζεσαι με σύνεση και οικονομία τον δικό σου χρόνο και να μη βάζεις χέρι στον δικό της γιατί αχάριστο θα σε
ανεβάζει, άπληστο θα σε κατεβάζει.
Αν θέλει να σου δανείσει πέντε λεπτά, θα το κάνει εκούσια. Αν θέλει να σου χαρίσει μισή ώρα, θα το κάνει γιατί δεν θ' αντέχει να σε βλέπει να
διεργάζεσαι μεθόδους αφαίμαξης του χρόνου της αντί να κατεβάζεις π.χ. τα σκουπίδια ή να πας για τρίτη φορά στο σουπερμάρκετ (της τέλειωσαν
τα ταμπόν και οι αποτριχωτικές ταινίες).
Αν σου δώσει οικειοθελώς δυο ολόκληρες ώρες, φυλάξου. Θα πρέπει να της τον επιστρέψεις έντοκα ή σε είδος. Εκεί θα νιώσεις στο πετσί σου τι θα
πει απληστία. Καλύτερα να αρνηθείς, εκτός κι αν πρόκειται για σεξ (βλ.οκνηρία) οπότε κάλλιο άπληστος και στην κόλαση παρά ολιγαρκής και να
κοιμάσαι ξανά μόνος μπρούμυτα (για να μη λερώνεις και το πάπλωμα).
**************************
Λαιμαργία (gula)
Ποτέ μα ποτέ δεν ξεχνάμε πως οι γυναίκες των άλλων είναι γυναίκες των άλλων και πως αν δεν αδειάσουμε το πιάτο μας, δεν ζητάμε να μας το
ξαναγεμίσουν, πόσο μάλλον να βουτάμε πιρούνια στα διπλανά.
Είμαι - ελπίζω- πιο σαφής κι από πιστόλι στον κρόταφο.
Επίσης , αν φάμε (καλά, μέτρια, άσχημα, δεν έχει σημασία) μια φορά την εβδομάδα, τότε θα πρέπει να αισθανόμαστε χορτάτοι για δεκαπέντε μέρες
(σ.σ. είναι η περίφημη αναλογία 1:2 , η οποία δεν διδάσκεται προ γάμου αλλά βιώνεται εμπειρικά κατά τη διάρκειά του).
Το "φάμε" να εκληφθεί κυριολεκτικώς αλλά και μεταφορικώς. Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν παντρεύτηκε για να γίνει μαγέρισσα ούτε και
να παριστάνει την Τζένα Τζέιμσον ή τη Στόρμυ Ντάνιελς ενώ έχει να "φτιάξει το μπικίνι" απ' το καλοκαίρι. Τρώμε, λοιπόν, με μικρές
μπουκίτσες, και ήρεμα, κανείς δεν πρόκειται να μας πάρει το πιάτο από μπροστά μας μέχρι να τελειώσουμε, ακόμη και παγωμένο εμάς θα
περιμένει.
Τώρα αν δεν φοβάστε να αμαρτήσετε και θέλετε μια στις τόσες - ή τρεις στις τόσες , υπάρχουν και γενναίοι ανάμεσά μας- να πάτε μετά και για
ένα απ' όλα ή ένα βρώμικο, ποντάρετε στη γενναιοδωρία του Θεού ή στο overcrowded της Κόλασης.
Είμαι- ελπίζω- πιο σαφής κι από τις Δέκα Εντολές.
**************************
Οκνηρία (acedia)
Αδιαφορώ για τις διαμαρτυρίες και τον κίνδυνο να βγάζω από το δέρμα μου νύχια επί ένα χρόνο και διευκρινίζω πως αυτή είναι μια αμαρτία
οιστρογόνων. Εγγυημένα πράγματα.
Αν ξεπεράσουμε το ότι το γατάκι που είχατε δίπλα σας θα γίνει μετά το γάμο λιουνταρ' και θα γεννήσει , θα τα ξεσκατώνει , θα τα ταΐζει , θα
τα ντύνει , θα τα ποτίζει , θα τα κλαδεύει, θα τα διαβάζει , θα δουλεύει , θα πλένει , θα σιδερώνει , θα βάζει ηλεκτρική, θα
σφουγγαρίζει , θα ξεσκονίζει, θα μαγειρεύει, θα ανοίγει πόδια, θα κλείνει μάτια (για να μη κλάψει μπροστά σου, μαλάκα), μετρημένα
πράγματα σε δυο ανοιχτές παλάμες δηλαδή, τις υπόλοιπες δώδεκα ώρες της ημέρας με τι σκατά ασχολείται;
Με τα βραζιλιάνικα; Με τις Τατιάνες; Με τα τηλέφωνα στις κολλητές της; Με τα χρόνια της που θάφτηκαν χωρίς να ξέρει πού ακριβώς για να πάει
να τους ανάψει ένα κερί;
Κλασσική τεμπελιά με μια εσάνς φόβου. Υπεκφυγές για να μην παραδεχτεί πως στο σεξ δεν είναι πια αυτή που ήταν ενώ εσύ ωριμάζοντας γίνεσαι
σαν τα παλιά καλά κρασιά (που πήραν αέρα μέσα απ' το φελλό τους και κανείς δεν τους το είπε ακόμη).
**************************
Οργή (ira)
Αυτό αφορά και τους δυο και έχει μόνον έναν αποδέκτη: Τα χρόνια που πέρασαν. Δεν βοηθάει να σκέφτεσαι, είναι απαγορευμένο να σκαλίζεις
παλιές φωτογραφίες, δεν είναι πια ρομαντικό ή νοσταλγικό να κατεβαίνεις σε παραλίες που έγδερνες γόνατα για να κατέβεις πριν
είκοσι χρόνια (γιατί τώρα μόνο το λιμενικό ή η γοργόνα η αδερφή του Μεγαλέξανδρου θα μπορέσουν να σε βγάλουν από κει πέρα), δεν κρατάς
παλιά ρούχα τέσσερα νούμερα μικρότερα (ακόμη κι αν έχουν βάτες σαν την πλατεία Κλαυθμώνος, πάλι θα σπαράξεις από θυμό που δεν μπορείς να τα
φορέσεις) , δεν βάζεις ν' ακούσεις παλιά τραγούδια που όταν τα χόρευες μαζί του το στήθος σου κόντευε να του βγάλει το μάτι ενώ τώρα τον
πιέζει στο σημάδι από την εγχείρηση της κήλης του, δεν βλέπεις τα παλιά σου σκισμένα τζιν που χώραγες και περίσσευες ολόκληρος μέσα τους
ενώ τώρα φοριούνται σαν γκέτες μέχρι τα γόνατα, δεν ξεχνάς να ανανεώνεις τις προμήθειές σου από το χημικό σου μπλε φίλο που αν δεν
είχες κι αυτόν όλα θα 'ταν blue, το κέρατό σας μέσα για χρόνια , την κατάρα μου να 'χετε μαλακισμένα, ουστ γ@μώ τις πίσω σελίδες μου που
ξέφτισαν και σκίστηκαν και δεν διαβάζονται πια...
**************************
Ζήλεια (invidia)
Μην πεις ποτέ μα ποτέ μα ποτέ λοξοκοιτώντας τα "μα κοίτα τα πως φιλιούνται, σαν να 'ναι η τελευταία τους μέρα στη γη κάνουν".
Επειδή δεν είναι η τελευταία τους μέρα , για αυτό τη ζουν όπως της πρέπει κι όπως της αξίζει , όπως διατάζει το αίμα τους που καίει.
Εσένα, που η τελευταία σου μέρα μπορεί και να 'ναι η αυριανή, η μεθαυριανή, ακόμη και σήμερα, γιατί αφήνεις να 'ναι το αίμα σου πιο
κρύο κι από φιδιού σε νάρκη ;
Γιατί δεν μπήγεις ένα μαχαίρι στο κεφάλι αυτής της ζήλιας που σε ποτίζει με άλλοθι , με ευθύνες , με υποχρεώσεις , με λογαριασμούς , με
καθωσπρεπισμούς , με το μυαλό στο αύριο που μπορεί να μη σου κάνει τη χάρη να 'ρθει να σε συναντήσει όπως συμφωνήσατε όταν ήσουν κι εσύ
δεκαοκτώ;
Τότε σφιγγόταν το στομάχι σου και σε χαράκωνε η ζήλια μόνον αν κοιτούσε άλλον.
Το ίδιο κι αυτή. Και σήμερα θα ματώνετε από λύσσα μόνο αν τα κυβικά των "φίλων" είναι περισσότερα, αν οι ετικέτες στα ρούχα τους πιο
ακριβές, οι εκδρομές τους πιο μακρινές και τα χαλιά τους πιο μεταξωτά; Τόσο φτηνοί γίνατε πια ;
**************************
Αλαζονεία (superbia)
Όταν καταλάβεις πως είστε πλέον και οι δυο επαγγελματίες κυνικοί με σφραγίδα γνησιότητας, πως η υποτιθέμενη ωριμότητα μεταλλάχτηκε σε ένα
τέρας που δεν έχει αυτιά αλλά μόνον γλώσσα , πως το "ξέρω εγώ" το λέτε πιο συχνά κι από την καλημέρα και το "εγώ" σας γίνεται όλο και πιο
υπερτροφικό κάθε μέρα που περνάει και θα χρειαστείτε καινούρια ντουβάρια και καινούριες λαμαρίνες για να το κλείσετε μέσα , τότε το
παιχνίδι τέλειωσε , τα χρόνια της αθωότητας ανακυκλώθηκαν επαγγελματικά και αυτό που ξεκίνησε σαν παιχνίδι ορμονών με μια πρέζα
λογικής , ολοκληρώθηκε σε επαγγελματικό συνεταιρισμό με πιστοποίηση καταλληλότητας και άδεια λειτουργίας από παπά ή δήμαρχο για επέκταση
της επιχείρησης.
Αυτά τα παιδιά που γεννήσατε θα είναι τέρατα που τα θρέψατε με το μολυσμένο αίμα σας και μέσα από αυτά θα ζείτε μέχρι να κόψουν το
σωλήνα για να πεθάνετε -επιτέλους- από οξεία συναισθηματική αφυδάτωση. Αφού δεν φροντίσατε να έχετε τη μικρή καταδική σας δεξαμενή, κρυφά,
μακριά κι ανεξάρτητα από αυτά, σας έδωσαν αυτό που σας άξιζε.
Η αλαζονεία είναι -λένε- η μητέρα όλων των αμαρτιών. Ακόμη κι αν δεν πιστεύει κανείς πως υπάρχει επόμενη μέρα , εγώ αυτήν την κουφάλα δεν
έχω σκοπό να τη σέρνω μαζί μου αν είναι να περάσω face control όταν λήξει η σύνδεσή μου μ' αυτόν τον κόσμο.
