Προσωπικά, δεν γνώριζα, για τον θεσμό του αρχιεπισκόπου και την δικαιοδοσία ενός τέτοιου θεσμού ως την ημέρα που ανέλαβε ο γνωστός σε όλους Χριστόδουλος! Δεν γνώριζα καν για την ύπαρξη του Σεραφείμ, μέχρι την ημέρα της απώλειας του! Όταν ανέλαβε ο Μακαριστός πλέον Χριστόδουλος έμαθα για το τι μπορεί να κάνει ένας τέτοιος ιεράρχης με το ύπατο αξίωμα στην ιεραρχία της εκκλησία! Τότε, ένας ανοιξιάτικος αέρας φρεσκάδας, ανανέωσης και σύγχρονης Ελλάδας φύσηξε στους κόλπους της εκκλησίας, ξεσκονίστηκαν οι αραχνιασμένες βιβλιοθήκες των προκατόχων του, και ζεστάθηκαν οι καρδιές των Ελλήνων που είχαν ξεχάσει να ελπίζουν να μάχονται να υπομένουν και να καρτερούν! Είχαμε, άλλος πολύ, άλλος λιγότερο ξεχάσει κάποιες ανθρώπινες αξίες όπως αγάπη για τον συνάνθρωπο, για τον κατατρεγμένο, τον μετανάστη, τον πονεμένο! Ίσως να ήταν Εκείνος που μας έκανε να σηκωθούμε από τα κρεββάτια μας για να πάμε να ακούσουμε δυό λόγια αγάπης, που θα μας βοηθήσουν, ίσως, να βγούμε από τα προσωπικά μας αδιέξοδα! Ίσως είναι Εκείνος που μας έδειξε ένα φωτισμένο δρόμο' της Αρετής, της Σοφίας και της Αγάπης! Μας έμαθε για την Αξιοπρέπεια και το Σεβασμό της ίδιας μας της υπόστασης! Μας έμαθε να σεβόμαστε τους Ανθρώπους ανεξάρτητα από το τι θεό πιστεύουν γιατί πολύ απλά ο θεός είναι ένας! Η αγάπη για τον συνάνθρωπο! Έφερε στην εκκλησία ανθρώπους που πραγματικά είχαν χάσει το δρόμο τους και που όμως πραγματικά μετανόησαν!Έκανε λάθη, ε, και ποιος δεν κάνει; ¶! ξέχασα, δεν κάνει λάθη εκείνος που δεν κάνει απολύτως τίποτα! Ήξερε καλά πως ο άνθρωπος για να ζήσει μέσα σε ένα δρόμο αρετής χρειάζεται δεκανίκι! Χρειάζεται κάτι να πιστεύει, και ήξερε και πίστευε πως το καλύτερο δεκανίκι είναι η πίστη σε κάτι δυνατό αληθινό ωραίο και αγαθό! Αυτό προσπάθησε να μας πει και αυτό προσωπικά κρατάω και θα θυμάμαι από Εκείνον! Γιατί τελικά δεν πεθαίνει εκείνος που "κοιμάται" αλλά εκείνος που ξεχνιέται, εκείνος για τον οποίο δεν έχεις να θυμηθείς τίποτα!
