δεν ξερω ποσοι εχτε διαβασει το τελευταιο ποστ του "ταξηδιωτη" για οσους δεν το διαβασαν......παιρνω αυθαιρετα την αδεια να σας το παραθεσω εδω...ο δημητρης δεν θα μου κακιωσει!!!!
το ξερω οτι ολες αυτες τις ημερες ήταν στην σκεψη ολων μας...ακουστε τον ομως γιατι γύρισε απο εκει που εμεις δεν περασαμε ουτε καν διπλα
"Η φωτογραφία αποτυπώνει τον πύρινο κλοιό στον οποίο βρέθηκε η πόλη μου-το Αλιβέρι Εύβοιας- από την Παρασκευή το βράδυ έως σήμερα το πρωί (?).
Είναι και η μοναδική που τράβηξα και αυτή από μακριά. Δεν υπήρχε λόγος ούτε η διάθεση να αποτυπώσω την αγωνία , τον πόνο , την αγανάκτηση, την οργή , την κούραση , την απογοήτευση των συμπολιτών μου.
Σαββάτο απόγευμα τα νέα είναι ανησυχητικά. Ακούγεται το ενδεχόμενο να εκκενώσουμε την πόλη.Η γυναίκα μου με ρωτάει τι να πάρει μαζί. Τον εαυτό σου και το παιδί της απαντώ.Μαζεύω δυο-τρία έγγραφα της οικογένειας-γιατί πάντα υπάρχει το μετά-και μερικά είδη πρώτης ανάγκης για επιβίωση δυο-τριών ημερών, τα φορτώνω στο αυτοκίνητο και περιμένω. Στο μυαλό μου έχω ήδη κάποιες εξόδους διαφυγής ανάλογα πως θα μας χτυπήσει η φωτιά. Πηγαίνουμε με έναν ξάδελφο στην Πυροσβεστική να δηλώσουμε εθελοντές , μας διώχνουν λέγοντας ότι δεν ξέρουν τι προβλέπεται γιατί έχουν χάσει τις διατάξεις.Πάμε στον Δήμο να δηλώσουμε τα χωματουργικά μηχανήματα που διαθέτουμε στο εργοτάξιο και μας απαντούν ότι δεν υπάρχει λόγος για ανησυχία αφού έχει αναλάβει η Πυροσβεστική.
Αναμονή. Στις 2.00 τα ξημερώματα κτυπάει μανιασμένα η καμπάνα της μητρόπολης. Πανικός. Κάποιες περιοχές δεν έχουν φως και νερό , πως θα πολεμήσουμε. ¶λλοι κατευθύνονται προς την θάλασσα ακούγοντας τα κανάλια ότι έχει έρθει φέρρυ-μποτ για να τους περάσει απέναντι. Οι παραθεριστές πανικοβάλλονται αφού ο δρόμος προς Αθήνα είναι κλειστός και οι θαλάσσιες συγκοινωνίες επίσης αδύνατες λόγω της φωτιάς στα Στύρα. Διαλέγω ένα πλάτωμα λίγο έξω από την πόλη σε ημιορεινή περιοχή και οδηγώ εκεί όλη την οικογένεια. Από εδώ υπάρχει πολύ καλή εποπτεία της περιοχής, έχει πολύ αραιή βλάστηση και είναι κομβικό σημείο δρόμων προς διάφορες κατευθύνσεις. Την ίδια σκέψη με εμένα έχουν αρκετοί ντόπιοι που γνωρίζουν την περιοχή και δεν πήγαν στην θάλασσα όπου θα δημιουργούταν κομβούζιο στο λιμάνι.
Πυροσβεστικό δεν υπάρχει ούτε για δείγμα κοντά μας οπότε αρχίζουμε και οργανωνόμαστε μόνοι μας. Μοιράζω όσες συσκευές VHF και cb έχω γιατί τα κινητά έχουν πρόβλημα.Όσοι είχαν αγροτικά φορτώνουν βυτία πλαστικά με νερό, με αντλίες και γεννήτριες.Φέρνουμε από το λατομείο τα μηχανήματα και δημιουργούμε αντιπυρικές ζώνες στο σημείο που βρισκόμαστε .
Σε αυτό το σημείο επικρατεί συγκρατημένη και εύθραυστη ψυχραιμία. Ο άνεμος οδηγεί την φωτιά –οριακά μεν- δίπλα από την πόλη.Περιμένουμε εκεί για 6-7 ώρες καθως οι δρόμοι είναι αποκλεισμένοι και η αστυνομία μας απαγορεύει να πλησιάσουμε.
Ξημερώνει. Τα αεροπλάνα δεν έρχονται , είναι σε πιο σημαντικά σημεία –λένε. Δύο καινούργια μικρότερα μέτωπα έρχονται κατ ευθείαν στην πόλη Στο διάολο η απαγόρευση , πάμε όλοι οι άντρες προς το σημείο. Εκεί βρίσκονται ήδη οι Κύπριοι δασοκομάντος όπου μας αφήνουν αγάλματα με τον τρόπο που ενεργούν.Φορούν άκαυστες στολές και μπότες που τους επιτρέπουν κυριολεκτικά να μπουν μέσα στην φωτιά. Στην πλάτη έχουν σακούλα με αφρώδες υγρό και φορητή ελαφριά αντλία και ψεκάζουν στις ρίζες των θάμνων ακριβώς στο μέτωπο της πυρκαγιάς.Στο κεφάλι φορούν ειδικό κράνος-μάσκα. Έχουν δύο μικρά τετρακίνητα Nissan όπου φορτώνουν μόνο ένα τόνο νερό , επιχειρούν και το ξαναγεμίζουν ακαριαία καθώς χώνονται παντού αφού δεν υπάρχουν δρόμοι. Σε κάποια στιγμή βγάζουν από δύο αναπτήρες ο καθένας στο χέρια. Ο αρχηγός τους κάνει κάποια νοήματα δείχνοντας, σκορπίζουν , βάζουν οι ίδιοι φωτιά σε άκαυστη περιοχή λίγο πριν το μέτωπο και αφού κάψει κάποια μέτρα δημιουργώντας μια ζώνη την σβήνουν. Μετά από λίγο η φωτιά που έρχεται πνίγεται από μόνη της καθώς πέφτει στα ήδη καμένα. Ακούγεται σφύριγμα από τον αργηγό τους και τους βλέπουμε όλους να κάνουν στην άκρη και να πέφτουν στο έδαφος.Γυρνάμε τα κεφάλια επάνω και βλέπουμε το πρώτο αεροπλάνο να έρχεται για ρήψη. Μετά από πέντε επαναλήψεις τα μέτωπα εξαφανίζονται και μένει η Πυροσβεστική για τις αναζωπυρώσεις.
…..
…..
Την επόμενη μέρα , ίσως είναι η μοναδική φορά που χίλιες εικόνες εκφράζονται από μια λέξη: ΜΑΥΡΗ
….
….
Γιατί τα έγραψα όλα αυτά?
Γιατί αγανάκτησα που ζω σε μια χώρα ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ,γιατί βαρέθηκα να με κοροιδεύουν,γιατί είμαστε το κράτος «να μην σου τύχει, γιατί αλλιώς…» και γιατί καταστράφηκε η περιοχή μου με ανυπολόγιστες επιπτώσεις σε πολλαπλά επίπεδα στο μέλλον.
Γιατί Ελλάδα δεν είναι μόνο ο Παρθενώνας, η Επίδαυρος ,ο Λευκός Πύργος,το έπος του 1940 και η επανάσταση του 1821.
Ελλάδα είναι και οι χίλιες διαφορετικές αποχρώσεις του πράσινου της χλωρίδας μας, τα αρώματα της άνοιξης, το κάψιμο του ήλιου στο δέρμα το καλοκαίρι ..και η εικόνα που έχουμε όλοι απο τον ημίγυμνο εαυτό μας με την φέτα καρπούζι στο χέρι και να αισθάνεσαι βασιλιάς των βασιλέων.
Τα έγραψα τέλος για να απαντήσω στο ερώτημα του Νίκου «ποιός διάολο βάζει τις φωτιές» και να διορθώσω την Παυλίνα για το «και …μετά τι».
Εαν έχει απομείνει έστω και ένα-δύο γραμμάρια σεβασμός σε αυτούς που μας κυβερνούν –όποιου χρώματος- και αν είναι , ας ψαχτούν σοβαρά , ας επιστρατεύσουν όλη την χώρα γιατί τα αίτια είναι βαθύτερα και πολύ μεγαλύτερα και θα υπάρχει συνέχεια στο σχέδιο και δεν εννοώ φυσικά τις πυρκαγιές. Στην Ζαχάρω δεν ήταν φυσικά οικοπεδοφάγοι-μεσίτες ούτε σε εμάς στα Γάια όπου ξεκίνησε το κακό πέντε κωλόπαιδα –πυρομανείς που αυτή την στιγμή είναι αραγμένοι στους καναπέδες και πίνουν μπύρες βλέποντας τα ρεπορτάζ της θλίψης.
Δεν έχει σημασία λοιπόν το μετά , γιατί απλούστατα μπορεί να μην υπάρχει μετά.Υπάρχει το τώρα. Καλές οι αναδασώσεις αλλά…αναλώσιμες.
Υ.Γ. Θέλω να ευχαριστήσω ΟΛΟΥΣ απο ΟΛΗ την Ελλάδα που πήραν τηλέφωνο προσφέροντάς μου οποιαδήποτε βοήθεια. Τελικά ίσως εξελισσόμαστε σε κάτι παραπάνω απο παρέα…"
ευχαρηστω δημητρη
