Αγαπητοί φίλοι...
Το ότι έχουμε τετρακίνητο όχημα δεν σημαίνει ότι μπορούμε να πάμε παντού και πάντα. Όλα έχουν τα όρια τους, οδηγοί και οχήματα. Ειδικά τα SUV φτάνουν πιο γρήγορα στα όρια τους από τα τετρακίνητα με κοντές σχέσεις ή διαφορικά.
Ο νέος στο χώρο των 4Χ4 θα πρέπει, πριν πάει στα δύσκολα, να δοκιμάσει το όχημα του, αλλά και τον εαυτό του σε κάτι πιο εύκολο.
Πρέπει να είμαστε περισσότερα από ένα αυτοκίνητα, τουλάχιστον στις δύσκολες διαδρομές.
Ακόμα θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι όλοι είμαστε μια ομάδα.
Τηρούμε πιστά το Κ.Ο.Κ. ακόμα και στους πιο απομακρυσμένους δρόμους.
Υπενθυμίζουμε δύο βασικούς κανόνες του Κ.Ο.Κ.:
α. Οδήγηση και αλκοόλ απαγορεύονται ρητά &
β. Η χρήση της ζώνης ασφαλείας για όλους τους επιβαίνοντες είναι υποχρεωτική.
Προσοχή όταν οδηγούμε όχημα 4Χ4 στην άσφαλτο, γιατί είναι πιο βαρύ από ένα κοινό αυτοκίνητο, δεν έχει συνήθως πολύ καλές επιταχύνσεις, επηρεάζεται από τους πλάγιους ανέμους και τα άγρια ελαστικά του έχουν μικρή πρόσφυση και κράτημα, ιδιαίτερα στο φρενάρισμα και στο βρεγμένο οδόστρωμα.
Επειδή τα οχήματα 4X4 έχουν πιο ψηλά το κέντρο βάρους και συνήθως κοντά μετατρόχια, είναι πιο εύκολο να ανατραπούν σε σύγκριση με τα συμβατικά αυτοκίνητα. Έτσι στις στροφές οδηγούμε με μικρότερη ταχύτητα και γενικά όλες οι κινήσεις του τιμονιού πρέπει να είναι ‘απαλές’. Δεν φορτώνουμε στην οροφή τους ογκώδη και βαριά αντικείμενα γιατί ανεβάζουν ψηλότερα το κέντρο βάρους τους και γίνονται πιο ευπαθή στους πλάγιους ανέμους
Η Ελληνική εμπειρία μας έχει δείξει ότι καλύτερα είναι τα κοντά, στενά και ελαφριά οχήματα.
Ένα πραγματικό όχημα 4Χ4 θα πρέπει να διαθέτει και σύστημα κλειδώματος διαφορικών, για να μπορεί να εξασφαλίζει τουλάχιστον ένα κινητήριο τροχό. Το χρησιμοποιούμε μόνο για τα πολύ δύσκολα και για λίγο, καθώς χάνουμε πολύ από το ‘κόψιμο’ του τιμονιού του οχήματος μας. Φυσικά δε το θέτουμε σε λειτουργία στην άσφαλτο.
Τα πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα προτιμούνται διότι έχουν μεγαλύτερη ροπή (διαθέσιμη σε λιγότερες στροφές του κινητήρα), από τα αντίστοιχα βενζινοκίνητα. Μπορούν ακόμα να περάσουν σε πιο βαθιά νερά, φτάνει η εισαγωγή του αέρα να είναι πάνω από το νερό. Έχουν ακόμα μικρότερη κατανάλωση, άρα και μεγαλύτερη αυτονομία.
Ενημερωνόμαστε για τις καιρικές συνθήκες της περιοχής που θα επισκεφθούμε.
Αποφεύγουμε την οδήγηση τη νύχτα σε δύσκολα εδάφη.
Μαθαίνουμε να οδηγούμε όπισθεν για μεγάλες αποστάσεις, γιατί θα μας χρειαστεί σε περιπτώσεις αδιεξόδου σε στενούς δρόμους όπου δε μπορούμε να κάνουμε αναστροφή. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να έχουμε καλά φώτα για την όπισθεν ή έξτρα προβολέα πίσω.
Ρυθμίζουμε τη θέση οδήγησης ώστε το σώμα μας να είναι όρθιο, όχι κυρτό, για να έχουμε καλή ορατότητα εμπρός και λιγότερη καταπόνηση της μέσης μας στις αναπηδήσεις.
Στερεώνουμε πολύ καλά τις αποσκευές μας, γιατί είναι επικίνδυνο να μας χτυπήσουν σε τυχόν αναπηδήσεις του αυτοκινήτου.
Σημαντικό είναι να γνωρίζουμε τις γωνίες προσέγγισης, αποχώρησης (ο κοτσαδόρος τη μειώνει), ράμπας και ανατροπής του οχήματός μας. Επίσης και το βάθος του υδάτινου κωλύματος, που μπορούμε να περάσουμε (συνήθως 50 εκ.). Χρήσιμη επιπλέον είναι η γνώση των διαστάσεων του αυτοκινήτου μας (MxΠxY), του βάρους, του ωφέλιμου φορτίου του, της ελάχιστης απόστασης από το έδαφος, η διάμετρος του κύκλου στροφής, καθώς και η αναρριχητική του ικανότητα. Κοιτάζουμε κάτω από το όχημα για να ξέρουμε που και πια είναι τα χαμηλότερα, αλλά και τα ευαίσθητα σημεία του.
Δεν φορτώνουμε το αυτοκίνητο μας με πολλούς επιβάτες και πολύ υλικό. Το καλύτερο είναι δύο άτομα: οδηγός και συνοδηγός με τον προβλεπόμενο εξοπλισμό. Σε δύσκολες διαδρομές καλό είναι να μην έχουμε μαζί μας μικρά παιδιά ή άτομα με ειδικές ανάγκες.
Φροντίζουμε το όχημά μας να έχει άγκιστρα ή κρίκους ρυμούλκησης.
Όταν γίνεται ρυμούλκηση απομακρυνόμαστε από τα σχοινιά και τους ιμάντες. Υπάρχει κίνδυνος να μας χτυπήσουν αν κοπούν.
Έχουμε πάντα τα μάτια μας όχι μόνο στο δρόμο μπροστά μας, αλλά και πιο μακριά για να προλαβαίνουμε τυχόν δυσκολίες.
Όταν βρεθούμε σε δύσκολες καταστάσεις δε χρειάζεται πανικός, αλλά συνετή σκέψη και αποφασιστικότητα.
Στα δύσκολα περάσματα με λάσπες και χιόνια χρησιμοποιούμε 4Χ4 και α ρ γ ό. Οι κινήσεις στο τιμόνι και σε όλα τα χειριστήρια και ποδωστήρια πρέπει να είναι ‘απαλές’ και ακριβείς. Ελέγχουμε τα περάσματα, ακόμα και με τα πόδια και τα περνάμε με σταθερή ταχύτητα, αποφασιστικότητα και με τη βοήθεια κουμανταδόρου, αν χρειάζεται. Ιδιαίτερη προσοχή σε λασπόλακκους για κρυμμένα εμπόδια και για το βάθος τους. Κλείνουμε τα παράθυρα και τοποθετουμε τους ιμάντες ρυμούλκησης πριν περάσουμε. Αν καταλάβουμε ότι μας σταματά ο όγκος της λάσπης ή του χιονιού μπροστά από το όχημά μας, δεν επιμένουμε γιατί κινδυνεύουμε να ‘κάτσουμε’ με τη κοιλιά, οπότε τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα. Το σωστό είναι να γυρίσουμε πίσω, επάνω στις ροδιές μας και να δοκιμάσουμε πάλι με περισσότερη φόρα και ‘παίζοντας’ το τιμόνι αριστερά-δεξιά. Μπορούμε ακόμα να βελτιώσουμε τη κατάσταση ρίχνοντας κλαδιά ή πέτρες ή και τα πατάκια του αυτοκινήτου, στα δύσκολα περάσματα.
Ιδιαίτερη προσοχή όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη γνωστή ‘γλίτσα’. Στην ουσία πρόκειται για ένα λεπτό στρώμα λάσπης που βρίσκεται πάνω από στέρεο έδαφος και δουλεύει στη κυριολεξία σα γράσο, με αποτέλεσμα να χάνουμε εύκολα τον έλεγχο του αυτοκινήτου, αν δεν προσέξουμε ιδιαίτερα, και μάλιστα αν βρεθούμε σε ανηφόρα ή κατηφόρα.
Κρατάμε πιο μεγάλες αποστάσεις από τα άλλα οχήματα, γιατί λάσπη και χιόνι μεγαλώνουν την απόσταση φρεναρίσματος και γενικά για να έχουμε πιο μεγάλο χώρο αντιδράσεων για ότι τυχόν παρουσιαστεί.
Όταν κάποιος κολλήσει σε λάσπες ή χιόνια και χρειαστεί ρυμούλκηση από άλλο όχημα, ελέγχουμε το έδαφος, για το πόσο κοντά θα πλησιάσει το δεύτερο όχημα ώστε να μη κολλήσει κι αυτό.
Μερικές φορές τα λασπόνερα ή το πολύ μαλακό χιόνι μπορεί να μας κλείσουν τη ‘μάσκα’ ή και απευθείας το ψυγείο του οχήματος με κίνδυνο την υπερθέρμανση της μηχανής. ¶ρα θα πρέπει να ελέγχουμε και αυτό μετά από ανάλογα περάσματα.
Όταν χρειαστεί να βάλουμε αλυσίδες, (σε πάγο ή σε λάσπη) τότε βάζουμε και στις τέσσαρες ρόδες. Αν έχουμε μόνο ένα ζευγάρι αλυσίδες, τότε τις βάζουμε στις πίσω ρόδες, εάν είναι ανήφορος ή στις εμπρός ρόδες, εάν είναι κατήφορος, γιατί αυτοί είναι οι άξονες που θα υποστούν το μεγαλύτερο βάρος κατά τη αντίστοιχη κίνηση.
Αν το αυτοκίνητο μείνει σταματημένο για μεγάλο χρονικό διάστημα σε περιοχή με χιόνια και με έντονο ψύχος, καλό είναι να απομονώνουμε τη μπαταρία, να καλύπτουμε τη μηχανή με κάποιο ύφασμα (π.χ. κουβέρτα), να λύνουμε το χειρόφρενο και να σηκώνουμε τους υαλοκαθαριστήρες.
Στα περάσματα ποταμών οδηγούμε με μικρή κλίση προς τη φορά του ρεύματος και όχι αντίθετα, με μικρή και σταθερή ταχύτητα, χωρίς να σηκώνουμε κύμα. Τα γρήγορα περάσματα όσο θεαματικά κι αν είναι, μπορεί να αποβούν επικίνδυνα για οχήματα και επιβαίνοντες. Πάντα περνάμε ένας-ένας και αφού έχουμε ελέγξει την είσοδο, το πυθμένα, την έξοδο, αλλά και τη ταχύτητα ροής του ποταμού. Αν χρειαστεί μπαίνουμε μέσα στο ποτάμι με τα πόδια και δεμένοι με ένα σχοινί για να το ελέγξουμε. Ιδιαίτερη προσοχή όταν το ποτάμι που θα περάσουμε είναι θολό, κυρίως μετά από βροχόπτωση. Οπωσδήποτε περνάμε προκαταβολικά τους ιμάντες ρυμούλκησης, όταν πρόκειται να μπούμε σε βαθιά νερά. Ομοίως καλό είναι να βάζουμε κάποιο πλαστικό σα κάλυμμα στη μάσκα του αυτοκινήτου για να λιγοστέψουμε το νερό που θα περάσει στο χώρο της μηχανής. Μετά το πέρασμα στεγνώνουμε τα φρένα μας κινούμενοι σιγά και πατώντας ελαφρά και διακεκομμένα το πεντάλ. Πρέπει ακόμα να γνωρίζουμε πού είναι οι τάπες του δαπέδου, έτσι ώστε αν περάσουν νερά στο εσωτερικό, να τις ανοίξουμε για να τα διώξουμε. Δεν πρέπει να μπαίνουμε αμέσως σε υδάτινα περάσματα, αλλά αφήνουμε να ‘παγώσει’ λίγο ο κινητήρας και ο καταλύτης.
